Ακολουθήστε μας στο Google news
Είναι μία σκοτεινή πραγματικότητα μέσα στην οποία οι Timber Timbre βρίσκουν τη γοητεία, ο Mick Harvey ψαχουλεύει τις σημειώσεις του Gainsbourg, η Lana Del Rey φαντάζει φιγούρα εξωπραγματική και οι rap metal κραυγές των Papa Roach και των Body Count σκρατσάρουν επάνω σε γκρίζο μοτίβο.
21 Φεβρουαρίου 2017Το τραγούδι της εβδομάδας
Timber Timbre: Velvet Gloves & Spit
Από τα μπλουζ του βάλτου στις παρακμιακές synth μελωδίες της δεκαετίας του ’80 οι καναδοί Timber Timbre ανακαλύπτουν τα υλικά που αιχμαλωτίζουν την ψυχή μας μέσω της ακοής και χτίζουν μικρά, σύντομα όνειρα.
Έχοντας κλείσει ήδη μία δεκαετία ως συγκρότημα ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν το έκτο τους άλμπουμ με τον τίτλο Sincerely, Future Pollution.
Η απουσία του βιολιού της Mika Posen σβήνει μέσα στη σκοτεινή γοητεία του νέου τους τραγουδιού που ανοίγει και το άλμπουμ που κυκλοφορεί στις 7 Απριλίου με τα φωνητικά του Taylor Kirk να θυμίζουν τον Lou Reed καθώς αφηγείται τις ιστορίες του έρωτα και απουσίας.
Mount Eerie: Ravens
Σε ακόμα πιο χαμηλούς τόνους και σκοτεινότερους κόσμους, ο Phil Elverum προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει την απώλεια, τον θάνατο και τα συναισθήματα που γεννά. Θυμίζοντας λίγο τον Donovan στις καθαρά ακουστικές του στιγμές γράφει ένα προσωπικό και απόμακρο ύμνο για τη νεκρή γυναίκα του Genevieve.
Lana Del Rey: Love
Στον δικό της , ιδιαίτερο κόσμο η Lana Del Rey συνεχίζει να παίζει με τον ρομαντισμό και την αθωότητα μέσα σε μία νοσταλγική, αλλά και σκοτεινή ατμόσφαιρα με τη μουσική να θυμίζει και λίγο Angelo Badalamenti.
Body Count: No Lives Matter
Μπορεί ο Ice T να πρωταγωνιστεί εδώ και χρόνια σε αστυνομική τηλεοπτική σειρά που χαϊδεύει το αμερικανικό σύστημα μα όταν πιάνει το μικρόφωνο μεταμορφώνεται στον παλιό, καλό επιθετικό ράπερ που γνωρίσαμε πριν πολλά χρόνια πια. Το νέο τραγούδι των Body Count είναι μία ακόμα γροθιά στην ρατσιστική Αμερική και την υποκρισία της.
Papa Roach: Crooked Teeth
Μπορεί οι Body Count να θεωρούνται ένα από τα πρωτοπόρα σχήματα της rap metal σκηνής, μα οι Papa Roach ήταν ένα από τα συγκροτήματα που κατάφεραν να την επιβάλλουν σχεδόν ως mainstream τάση της ροκ από το 2000 και μετά. 20 χρόνια μετά μοιάζουν να μην έχουν χάσει την ενέργειά τους, αλλά ο αυθορμητισμός των πρώτων χρόνων είναι εμφανώς απών.
PWR BTTM: Big Beautiful Day
Κι αν στους Papa Roach ο αυθορμητισμός απουσιάζει πια, στους PWR BTTM, το ντουέτο των Liv Bruce και Ben Hopkins μοιάζει να ξεχειλίζει μέσα από τον ωμό ήχο τους και τις drag εμφανίσεις τους. Το δεύτερο άλμπουμ τους, Pageant θα κυκλοφορήσει 12 Μαΐου.
Animal Collective: Kinda Bonkers
Ένα παιχνίδι ανάμεσα στην αθωότητα και τον διονυσιασμό μοιάζει να είναι η νέα κυκλοφορία των Animal Collective που η ταυτότητά τους είναι η έλλειψη ταυτότητας. Ρυθμικό, ηλεκτρονικό και λιγότερο θολό από άλλες συνθέσεις τους είναι ένα κομμένο τραγούδι από το τελευταίο τους άλμπουμ Painting With που θα κυκλοφορήσει μαζί με άλλα τρία εξόριστα αδελφάκια του στο The Painters ep.
Molly Nilsson: Not Today Satan
Κάπου ανάμεσα στην αθωότητα και τη σκληρή πραγματικότητα μοιάζει να στέκει και η Molly Nilsson με το στίχο της να προσπαθεί να περιγράψει έναν ωμό κόσμο επάνω σε ένα μουσικό μοτίβο που μοιάζει βγαλμένο από ντίσκο της δεκαετίας του ’80.
Pixx: I Bow Down
Μπορούν η pop και η ambient να παντρευτούν με το punk; Αυτό το έχει απαντήσει ήδη εδώ και χρόνια ο Brian Eno και η Hannah Rogers, η τελευταία ανακάλυψη της 4AD που κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο Pixx έρχεται να δώσει μία ακόμα πειστική απάντηση μέσα από το αναμενόμενο ντεμπούτο άλμπουμ της.
Colin Stetson: Spindrift
Ο Colin Stetson είναι ένας από τους καλύτερους session πνευστούς στην Αμερική, αλλά στις προσωπικές του δουλειές παρουσιάζει ένα διαφορετικό χαρακτήρα παίζοντας με σχεδόν εξώκοσμους ηλεκτρονικούς ήχους που στροβιλίζονται. Τζαζ, electronica, πειραματισμός…
Bonus track
Mick Harvey: Ich Liebe Dich...Ich Dich Auch Nicht (Je T'Aime… Moi Non Plus)
Ποιος άλλος θα μπορούσε να μπει καλύτερα στο πετσί της μουσικής του Serge Gainsbourg από έναν πρώην Birthday Party και Bad Seed, έναν στενό συνεργάτη, δηλαδή, του Nick Cave; Αυτό, λοιπόν, κάνει και ο Mick Harvey που εδώ και λίγο καιρό ξεκίνησε μία τετραλογία «μεταφράσεων», όπως μας λέει κι η Mute, του γάλλου μποέμ, η οποία κλείνει με το Intoxicated Women. Αυτή είναι η ηχογράφηση που ανοίγει τον δίσκο.
Ο Mick θα βρίσκεται στη σκηνή του Gagarin στις 31 Μαρτίου για να μας αφηγηθεί κι από κοντά τις… μεταφράσεις του.
Είναι μία σκοτεινή πραγματικότητα μέσα στην οποία οι Timber Timbre βρίσκουν τη γοητεία, ο Mick Harvey ψαχουλεύει τις σημειώσεις του Gainsbourg, η Lana Del Rey φαντάζει φιγούρα εξωπραγματική και οι rap metal κραυγές των Papa Roach και των Body Count σκρατσάρουν επάνω σε γκρίζο μοτίβο.
21 Φεβρουαρίου 2017Το τραγούδι της εβδομάδαςTimber Timbre: Velvet Gloves & Spit
Από τα μπλουζ του βάλτου στις παρακμιακές synth μελωδίες της δεκαετίας του ’80 οι καναδοί Timber Timbre ανακαλύπτουν τα υλικά που αιχμαλωτίζουν την ψυχή μας μέσω της ακοής και χτίζουν μικρά, σύντομα όνειρα.
Έχοντας κλείσει ήδη μία δεκαετία ως συγκρότημα ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν το έκτο τους άλμπουμ με τον τίτλο Sincerely, Future Pollution.
Η απουσία του βιολιού της Mika Posen σβήνει μέσα στη σκοτεινή γοητεία του νέου τους τραγουδιού που ανοίγει και το άλμπουμ που κυκλοφορεί στις 7 Απριλίου με τα φωνητικά του Taylor Kirk να θυμίζουν τον Lou Reed καθώς αφηγείται τις ιστορίες του έρωτα και απουσίας.
Mount Eerie: Ravens
Σε ακόμα πιο χαμηλούς τόνους και σκοτεινότερους κόσμους, ο Phil Elverum προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει την απώλεια, τον θάνατο και τα συναισθήματα που γεννά. Θυμίζοντας λίγο τον Donovan στις καθαρά ακουστικές του στιγμές γράφει ένα προσωπικό και απόμακρο ύμνο για τη νεκρή γυναίκα του Genevieve.
Lana Del Rey: Love
Στον δικό της , ιδιαίτερο κόσμο η Lana Del Rey συνεχίζει να παίζει με τον ρομαντισμό και την αθωότητα μέσα σε μία νοσταλγική, αλλά και σκοτεινή ατμόσφαιρα με τη μουσική να θυμίζει και λίγο Angelo Badalamenti.
Body Count: No Lives Matter
Μπορεί ο Ice T να πρωταγωνιστεί εδώ και χρόνια σε αστυνομική τηλεοπτική σειρά που χαϊδεύει το αμερικανικό σύστημα μα όταν πιάνει το μικρόφωνο μεταμορφώνεται στον παλιό, καλό επιθετικό ράπερ που γνωρίσαμε πριν πολλά χρόνια πια. Το νέο τραγούδι των Body Count είναι μία ακόμα γροθιά στην ρατσιστική Αμερική και την υποκρισία της.
Papa Roach: Crooked Teeth
Μπορεί οι Body Count να θεωρούνται ένα από τα πρωτοπόρα σχήματα της rap metal σκηνής, μα οι Papa Roach ήταν ένα από τα συγκροτήματα που κατάφεραν να την επιβάλλουν σχεδόν ως mainstream τάση της ροκ από το 2000 και μετά. 20 χρόνια μετά μοιάζουν να μην έχουν χάσει την ενέργειά τους, αλλά ο αυθορμητισμός των πρώτων χρόνων είναι εμφανώς απών.
PWR BTTM: Big Beautiful Day
Κι αν στους Papa Roach ο αυθορμητισμός απουσιάζει πια, στους PWR BTTM, το ντουέτο των Liv Bruce και Ben Hopkins μοιάζει να ξεχειλίζει μέσα από τον ωμό ήχο τους και τις drag εμφανίσεις τους. Το δεύτερο άλμπουμ τους, Pageant θα κυκλοφορήσει 12 Μαΐου.
Animal Collective: Kinda Bonkers
Ένα παιχνίδι ανάμεσα στην αθωότητα και τον διονυσιασμό μοιάζει να είναι η νέα κυκλοφορία των Animal Collective που η ταυτότητά τους είναι η έλλειψη ταυτότητας. Ρυθμικό, ηλεκτρονικό και λιγότερο θολό από άλλες συνθέσεις τους είναι ένα κομμένο τραγούδι από το τελευταίο τους άλμπουμ Painting With που θα κυκλοφορήσει μαζί με άλλα τρία εξόριστα αδελφάκια του στο The Painters ep.
Molly Nilsson: Not Today Satan
Κάπου ανάμεσα στην αθωότητα και τη σκληρή πραγματικότητα μοιάζει να στέκει και η Molly Nilsson με το στίχο της να προσπαθεί να περιγράψει έναν ωμό κόσμο επάνω σε ένα μουσικό μοτίβο που μοιάζει βγαλμένο από ντίσκο της δεκαετίας του ’80.
Pixx: I Bow Down
Μπορούν η pop και η ambient να παντρευτούν με το punk; Αυτό το έχει απαντήσει ήδη εδώ και χρόνια ο Brian Eno και η Hannah Rogers, η τελευταία ανακάλυψη της 4AD που κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο Pixx έρχεται να δώσει μία ακόμα πειστική απάντηση μέσα από το αναμενόμενο ντεμπούτο άλμπουμ της.
Colin Stetson: Spindrift
Ο Colin Stetson είναι ένας από τους καλύτερους session πνευστούς στην Αμερική, αλλά στις προσωπικές του δουλειές παρουσιάζει ένα διαφορετικό χαρακτήρα παίζοντας με σχεδόν εξώκοσμους ηλεκτρονικούς ήχους που στροβιλίζονται. Τζαζ, electronica, πειραματισμός…
Bonus track
Mick Harvey: Ich Liebe Dich...Ich Dich Auch Nicht (Je T'Aime… Moi Non Plus)
Ποιος άλλος θα μπορούσε να μπει καλύτερα στο πετσί της μουσικής του Serge Gainsbourg από έναν πρώην Birthday Party και Bad Seed, έναν στενό συνεργάτη, δηλαδή, του Nick Cave; Αυτό, λοιπόν, κάνει και ο Mick Harvey που εδώ και λίγο καιρό ξεκίνησε μία τετραλογία «μεταφράσεων», όπως μας λέει κι η Mute, του γάλλου μποέμ, η οποία κλείνει με το Intoxicated Women. Αυτή είναι η ηχογράφηση που ανοίγει τον δίσκο.
Ο Mick θα βρίσκεται στη σκηνή του Gagarin στις 31 Μαρτίου για να μας αφηγηθεί κι από κοντά τις… μεταφράσεις του.
