Ακολουθήστε μας στο Google news
Η γυναίκα που ερωτεύεται, απογοητεύεται, δίνεται με πάθος, προδίδεται, οργίζεται, γίνεται μάνα, σύντροφος, κραυγή διαμαρτυρίας, σκληρή, τρυφερή, θρηνεί, γελάει, φωνάζει, θλίβεται… Η γυναικεία πλευρά της μουσικής με τις Nadine Shah, PJ Harvey, Waxahatchee, Zola Jesus, Torres και τον Tricky ανάμεσά τους…
12 Ιουνίου 2017Το τραγούδι της εβδομάδας
Nadine Shah: Yes Men
Αυτό το τραγούδι θα μπορούσε να είναι ένας ύμνος διαμαρτυρίας για τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα των μνημονίων και μιας κυβέρνησης που μετέτρεψε το Όχι ενός δημοψηφίσματος σε Ναι.
Σε άλλα χρόνια, αυτή η δουλειά της Nadine Shah, θα γινόταν θέμα στα περισσότερα εγχώρια media, μα σήμερα ενοχλεί. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο νέος της δίσκος θα τιτλοφορείται Holiday Destination και, όπως δήλωσε κι η ίδια σε πρόσφατη συνέντευξή της, τον εμπνεύστηκε απ’ το δράμα των προσφύγων στην Κω όταν έβλεπε στα ρεπορτάζ τουρίστες να δηλώνουν ενοχλημένοι με την εικόνα που τους χαλάει τις διακοπές.
“Oh, boy… Oh, man… You’re surrounded by yes men…” τραγουδά, θρηνώντας σχεδόν, η Nadine -απευθυνόμενη στον σύντροφό της ή στον γιο της, άραγε;- πάνω από ένα διαρκές ριφ της κιθάρας που αναλόγως το συναίσθημα της ερμηνείας της χαμηλώνει ή δυναμώνει.
Το συνοδευτικό βίντεο, ειρωνικά και σκωπτικά, γεμάτο από παρελάσεις ανθρακωρύχων υπέρ του εργατικού κόμματος και ένα πανώ υπέρ του Corbyn. Βλέπετε, η κυκλοφορία έγινε μόλις μία ημέρα μετά τις βρετανικές εκλογές.
Το rock χρειάζεται τις Nadine Shah. Όπως χρειαζόταν την Patti Smith. Ο κόσμος μας χρειάζεται πολλές Nadine Shah...
Πολιτική και συνταρακτική, πραγματικά.
PJ Harvey and Ramy Essam: The Camp
Ο κόσμος χρειάζεται πολλές PJ Harvey, για να συνεχίσουμε από εκεί που συναντήσαμε την Nadine Shah. H Polly Jean συναντά τον αιγύπτιο Ramy Essam, που μερικά χρόνια πριν άκουγε το τραγούδι του Irhal από τα χείλη χιλιάδων διαδηλωτών της πλατείας Tahrir του Καϊρου. Ήδη από τον περυσινό της δίσκο η Polly εστίασε στα προβλήματα των προσφύγων και των απόκληρων της παγκοσμιοποίησης από την Αμερική μέχρι και την Ευρώπη. Τώρα, προσπαθεί να μας ευαισθητοποιήσει για το δράμα των σύρων προσφύγων στην πολύπαθη κοιλάδα Μπεκαά του Λιβάνου.
Zola Jesus: Exhumed
Αν δεν υπήρχε η Nadine Shah αυτό θα ήταν το τραγούδι της εβδομάδας. Η Nika Rosa Danilova, περισσότερο εσωστρεφής με μια υποψία goth αισθητικής ηχογραφεί ένα δυνατό τραγούδι για τον θάνατο, που θυμίζει τις καλύτερες στιγμές της Florence και κάπου, πίσω από τα ανεβάσματα της φωνής της, την Siouxsie…
Torres: Skim
Εξίσου εσωστρεφής, δραματική και μελαγχολική η Torres (Mackenzie Scott) προσπαθεί να γεμίσει το κενό της προδομένης από τη σύντροφό της σχέσης πάνω από ηλεκτρονικά beats και άγρια –χαρακτηριστικά για την ίδια- γυμνά, αλλά και μελωδικά περάσματα της Fender της που μοιάζει να θρηνεί και να οργίζεται μαζί της.
Sorcha Richardson: 4AM
Κι η ιρλανδικής καταγωγής Sorcha καταθέτει τη γυναικεία οπτική ενός χιλιοτραγουδισμένου ζητήματος. Τις σχέσεις της μιας βραδιάς. Το one night stand εδώ αποκτά έναν ρομαντισμό παρά τη σκληρή αντιμετώπισή του από την ίδια που διώχνει τον εραστή της πριν ξημερώσει ώστε να αποφύγει την διαφαινόμενη πρωινή φθορά.
Waxahatchee: Never Been Wrong
Περισσότερο θηλυκή η Katie Crutchfield περιγράφει κι αυτή μια δύσκολη σχέση με το πείσμα και την προσπάθεια επιβολής να κυριαρχούν. Η μουσική ακολουθεί το συναίσθημά της. Οργισμένη μα ποτέ εκρηκτική…
Big Thief: Shark Smile
Ένα τραγούδι που δεν είχα εκτιμήσει όσο του αξίζει και είδα με διαφορετική ματιά ακούγοντας ολόκληρο το Capacity, το νέο άλμπουμ των μπρουκλινέζων Big Thief και της Adrianne Lenker. Μια ιστορία φυγής προς τον έρωτα και τον θάνατο, λίγο από Thelma & Louise και αρκετό από Grateful Dead και Throwing Muses. Ένα ηχητικό road movie.
Alvvays: In Undertow
Αν και τραγούδι χωρισμού το νέο single των καναδών Alvvays ακούγεται καλοκαιρινό και, σχεδόν, χαρούμενο και αθώο. Η Molly Rankin τραγουδά ευθεία με μία αύρα από τα sixties επάνω από κιθάρες που μοιάζουν να μπλέκονται και να μην μπορούν να αποφασίσουν αν θα κάνουν θόρυβο ή θα συνοδέψουν μελωδικά.
Julia Michaels: Uh Huh
Κι από την ωριμότητα ή και την αυτοκαταστροφική νεότητα στην εφηβεία και την κοριτσίστικη αθωότητα που παλεύει με τον πόθο και τις ορμές της. Η Julia Michaels, 25άρα σχεδόν πια, είναι ταλέντο και μηχανή χρημάτων για την δισκογραφία με μεγάλες επιτυχίες της Selena Gomez και του Justin Bieber να φέρουν την υπογραφή της. Εδώ σε ένα ποπ διαμαντάκι που θα μπορούσε να είχε γραφτεί και στη δεκαετία του 60 και σου κολλάει σαν ιός.
Tricky: The Only Way
Κι ανάμεσα στα τόσα κορίτσια να κι ο Tricky. Και, μάλιστα, επιστρέφοντας στα γνώριμα συναρπαστικά ηχητικά μονοπάτια του Maxinquaye όπου και ο ψίθυρος αποκτά τη δική του δύναμη και γίνεται μουσική…
Αναζητήστε ακόμα τα:
Death From Above: Freeze Me
Oneohtrix Point Never: The Pure and the Damned (ft. Iggy Pop)
liv: Heaven
Susanne Sundfør: Undercover
Lorde: Sober
Ακούστε όλες τις επιλογές για αυτή την εβδομάδα εδώ.
Η γυναίκα που ερωτεύεται, απογοητεύεται, δίνεται με πάθος, προδίδεται, οργίζεται, γίνεται μάνα, σύντροφος, κραυγή διαμαρτυρίας, σκληρή, τρυφερή, θρηνεί, γελάει, φωνάζει, θλίβεται… Η γυναικεία πλευρά της μουσικής με τις Nadine Shah, PJ Harvey, Waxahatchee, Zola Jesus, Torres και τον Tricky ανάμεσά τους…
12 Ιουνίου 2017Το τραγούδι της εβδομάδαςNadine Shah: Yes Men
Αυτό το τραγούδι θα μπορούσε να είναι ένας ύμνος διαμαρτυρίας για τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα των μνημονίων και μιας κυβέρνησης που μετέτρεψε το Όχι ενός δημοψηφίσματος σε Ναι.
Σε άλλα χρόνια, αυτή η δουλειά της Nadine Shah, θα γινόταν θέμα στα περισσότερα εγχώρια media, μα σήμερα ενοχλεί. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο νέος της δίσκος θα τιτλοφορείται Holiday Destination και, όπως δήλωσε κι η ίδια σε πρόσφατη συνέντευξή της, τον εμπνεύστηκε απ’ το δράμα των προσφύγων στην Κω όταν έβλεπε στα ρεπορτάζ τουρίστες να δηλώνουν ενοχλημένοι με την εικόνα που τους χαλάει τις διακοπές.
“Oh, boy… Oh, man… You’re surrounded by yes men…” τραγουδά, θρηνώντας σχεδόν, η Nadine -απευθυνόμενη στον σύντροφό της ή στον γιο της, άραγε;- πάνω από ένα διαρκές ριφ της κιθάρας που αναλόγως το συναίσθημα της ερμηνείας της χαμηλώνει ή δυναμώνει.
Το συνοδευτικό βίντεο, ειρωνικά και σκωπτικά, γεμάτο από παρελάσεις ανθρακωρύχων υπέρ του εργατικού κόμματος και ένα πανώ υπέρ του Corbyn. Βλέπετε, η κυκλοφορία έγινε μόλις μία ημέρα μετά τις βρετανικές εκλογές.
Το rock χρειάζεται τις Nadine Shah. Όπως χρειαζόταν την Patti Smith. Ο κόσμος μας χρειάζεται πολλές Nadine Shah...
Πολιτική και συνταρακτική, πραγματικά.
PJ Harvey and Ramy Essam: The Camp
Ο κόσμος χρειάζεται πολλές PJ Harvey, για να συνεχίσουμε από εκεί που συναντήσαμε την Nadine Shah. H Polly Jean συναντά τον αιγύπτιο Ramy Essam, που μερικά χρόνια πριν άκουγε το τραγούδι του Irhal από τα χείλη χιλιάδων διαδηλωτών της πλατείας Tahrir του Καϊρου. Ήδη από τον περυσινό της δίσκο η Polly εστίασε στα προβλήματα των προσφύγων και των απόκληρων της παγκοσμιοποίησης από την Αμερική μέχρι και την Ευρώπη. Τώρα, προσπαθεί να μας ευαισθητοποιήσει για το δράμα των σύρων προσφύγων στην πολύπαθη κοιλάδα Μπεκαά του Λιβάνου.
Zola Jesus: Exhumed
Αν δεν υπήρχε η Nadine Shah αυτό θα ήταν το τραγούδι της εβδομάδας. Η Nika Rosa Danilova, περισσότερο εσωστρεφής με μια υποψία goth αισθητικής ηχογραφεί ένα δυνατό τραγούδι για τον θάνατο, που θυμίζει τις καλύτερες στιγμές της Florence και κάπου, πίσω από τα ανεβάσματα της φωνής της, την Siouxsie…
Torres: Skim
Εξίσου εσωστρεφής, δραματική και μελαγχολική η Torres (Mackenzie Scott) προσπαθεί να γεμίσει το κενό της προδομένης από τη σύντροφό της σχέσης πάνω από ηλεκτρονικά beats και άγρια –χαρακτηριστικά για την ίδια- γυμνά, αλλά και μελωδικά περάσματα της Fender της που μοιάζει να θρηνεί και να οργίζεται μαζί της.
Sorcha Richardson: 4AM
Κι η ιρλανδικής καταγωγής Sorcha καταθέτει τη γυναικεία οπτική ενός χιλιοτραγουδισμένου ζητήματος. Τις σχέσεις της μιας βραδιάς. Το one night stand εδώ αποκτά έναν ρομαντισμό παρά τη σκληρή αντιμετώπισή του από την ίδια που διώχνει τον εραστή της πριν ξημερώσει ώστε να αποφύγει την διαφαινόμενη πρωινή φθορά.
Waxahatchee: Never Been Wrong
Περισσότερο θηλυκή η Katie Crutchfield περιγράφει κι αυτή μια δύσκολη σχέση με το πείσμα και την προσπάθεια επιβολής να κυριαρχούν. Η μουσική ακολουθεί το συναίσθημά της. Οργισμένη μα ποτέ εκρηκτική…
Big Thief: Shark Smile
Ένα τραγούδι που δεν είχα εκτιμήσει όσο του αξίζει και είδα με διαφορετική ματιά ακούγοντας ολόκληρο το Capacity, το νέο άλμπουμ των μπρουκλινέζων Big Thief και της Adrianne Lenker. Μια ιστορία φυγής προς τον έρωτα και τον θάνατο, λίγο από Thelma & Louise και αρκετό από Grateful Dead και Throwing Muses. Ένα ηχητικό road movie.
Alvvays: In Undertow
Αν και τραγούδι χωρισμού το νέο single των καναδών Alvvays ακούγεται καλοκαιρινό και, σχεδόν, χαρούμενο και αθώο. Η Molly Rankin τραγουδά ευθεία με μία αύρα από τα sixties επάνω από κιθάρες που μοιάζουν να μπλέκονται και να μην μπορούν να αποφασίσουν αν θα κάνουν θόρυβο ή θα συνοδέψουν μελωδικά.
Julia Michaels: Uh Huh
Κι από την ωριμότητα ή και την αυτοκαταστροφική νεότητα στην εφηβεία και την κοριτσίστικη αθωότητα που παλεύει με τον πόθο και τις ορμές της. Η Julia Michaels, 25άρα σχεδόν πια, είναι ταλέντο και μηχανή χρημάτων για την δισκογραφία με μεγάλες επιτυχίες της Selena Gomez και του Justin Bieber να φέρουν την υπογραφή της. Εδώ σε ένα ποπ διαμαντάκι που θα μπορούσε να είχε γραφτεί και στη δεκαετία του 60 και σου κολλάει σαν ιός.
Tricky: The Only Way
Κι ανάμεσα στα τόσα κορίτσια να κι ο Tricky. Και, μάλιστα, επιστρέφοντας στα γνώριμα συναρπαστικά ηχητικά μονοπάτια του Maxinquaye όπου και ο ψίθυρος αποκτά τη δική του δύναμη και γίνεται μουσική…
Αναζητήστε ακόμα τα:
Death From Above: Freeze Me
Oneohtrix Point Never: The Pure and the Damned (ft. Iggy Pop)
liv: Heaven
Susanne Sundfør: Undercover
Lorde: Sober
Ακούστε όλες τις επιλογές για αυτή την εβδομάδα εδώ.
