Τον λόγο τον κατάλαβα μια μέρα που άρχισε να με στολίζει κανονικά γιατί κατά το ταξίδι μας στην Καβάλα του είχα ψήσει το ψάρι στα χείλη, δεν πήγαμε στο κάμπινγκ που με παρακαλούσε κι αναγκάστηκε να δώσει ένα σωρό λεφτά στο ξενοδοχείο και στα λούσα μου. Ήμουν λέει, ψωνάρα, φαντασμένη και με παρακαλούσε να συμμορφωθώ. Λεπτομέρεια βέβαια το γεγονός πως δεν είχα πάει ποτέ στην Καβάλα, τρελαινόμουν για κάμπινγκ κι ήταν η τρίτη φορά στη ζωή μου που τον έβλεπα και η πρώτη που μιλούσαμε. Η μητέρα του πίσω απ΄την πλάτη του μου έκανε νοήματα…

 

Αυτό ακριβώς το περιστατικό μου θύμισε το τελευταίο άρθρο της Σώτης Τριανταφύλλου στην Athens Voice που αναφέρεται σε ένα παλιότερο περιστατικό σε ένα μπαρ των Εξαρχείων, όταν μια παρέα δικηγόρων του «αντιεξουσιαστικού» (όπως τον χαρακτηρίζει) χώρου τη ρώτησε, με αυτάρεσκο ύφος, «αν γαμάμε εμείς οι φιλελέδες». 

 

H Σώτη πιστεύει πως συναναστρέφεται με ανθρώπους που αποκαλεί «αναρχοφασίστες».

 

Η Σώτη δέχεται απρόκλητες επιθέσεις από μηδενιστές που μισούν την τελειότητα.

 

Η Σώτη τελειοποιώντας αυτό το σενάριο, θεωρεί ιδανική αφορμή να μας ανακοινώσει πως οι φιλελεύθεροι σαν αυτή, χαίρονται τη ζωή, κάνουν συνέχεια σεξ ενώ μοσχομυρίζουν αρωματικό σαπούνι κι αγαπούν την ομορφιά αυτού του κόσμου σε αντίθεση με τους «αναρχοφασίστες» οπαδούς του Σάουρον.

 

Η Σώτη απαντάει σε απορίες της παρέας της - των «αναρχοφασιστών» ντε- χωρίς φόβο αλλά με πάθος!

 

Κι αν δεν την πιστεύετε θα σας πει που να πάτε, κι εσείς κι ο γρύλος σας.