Ο Ian Anderson μιλάει στο Loaded λίγο πριν μας έρθει για μία συναυλία με τους Jethro Tull.
09 Ιουνίου 2019Το Σάββατο 15 Ιουνίου οι Jethro Tull γιορτάζουν τα 50 χρόνια του συγκροτήματος με μία μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο. Σύμφωνα με τον ηγέτη τους Ian Anderson θα έχουμε κάτι σαν best of με κομμάτια όπως το «Aqualung», το «Locomotive Breath», το «Living In The Past», το «Hymn 43» και άλλα πολλά. Οπότε προβλέπεται γιορτή αληθινή.
Βρήκαμε την ευκαιρία λοιπόν μια και τον πετύχαμε σε ένα διάλειμμα της δουλειάς του στο στούντιο, και του ζητήσαμε να μας πει δύο λόγια για τη νέα μουσική του σήμερα, το χιπ χοπ αλλά και τι άκουγε ο ίδιος όταν ήταν μικρός.
Ακούτε νέα μουσική;
Αν μπορείτε να βρείτε νέα μουσική παρακαλώ ενημερώστε με. Δεν νομίζω να ακούω κάτι καινούργιο όταν ακούω νέους καλλιτέχνες. Τους στίχους τους έχω ακούσει και στο παρελθόν, με τη μουσική το ίδιο, οι αρμονίες είναι απλώς ποπ. Μπορεί κάποιοι να λένε για τον Ed Sheeran αλλά εγώ λέω «εντάξει, τα έχω ακούσει κατά το παρελθόν αυτά, δεν θα ενθουσιαστώ και πολύ». Είναι πολύ δύσκολο με 50 και 60 χρόνια rock n roll να ακούσεις κάτι πραγματικά καινούργιο.
Και με το χιπ χοπ;
Το χιπ χοπ είναι μία πολύ περιορισμένη μορφή του ραπ που μας έρχεται από τα τέλη της δεκαετίας του 70. Τίποτε επομένως δεν είναι πραγματικά νέο. Μπορεί για εμπορικούς λόγους να άλλαξε όνομα αλλά κι εδώ τα έχουμε ακούσει πάλι στο παρελθόν.
Τι ακούτε λοιπόν;
Προσωπικά μου αρέσει να επιστρέφω και να απολαμβάνω μουσική που βγήκε πριν από 100 ή 200 χρόνια και δεν την άκουσα νωρίτερα. Υπήρχε πολλή μουσική πριν γεννηθώ και αισθάνομαι ότι αξίζει περισσότερο την προσοχή μου από τα να προσποιούμαι ότι μου αρέσει κάτι τόσο απλοϊκό όσο η σύγχρονη ποπ και ροκ μουσική. Φοβάμαι λοιπόν ότι δεν μπορώ να βρω κάτι που να μπορώ να χαρακτηρίσω «νέο». Υπάρχουν νέες μπάντες, νέοι καλλιτέχνες, νέα τραγούδια αλλά ακούγονται όπως τα παλιά.
Τι ακούγατε παλιότερα, έστω;
Αρχισα αρχικά να ακούω σκωτσέζικη λαϊκή μουσική, εκκλησιαστική μουσική, ίσως και λίγο κλασική. Όταν ήμουν περίπου 8 ετών, άκουσα στο ραδιόφωνο Big Band Jazz και μου άρεσε πολύ. Όταν ήμουν 9 χρονών, άκουσα τον Elvis Presley και την αρχή του rock n roll και όταν ήμουν περίπου 12 ετών, άκουσα τα μπλουζ. Και όταν ήμουν 16 χρονών, άκουγα μπλουζ και τζαζ καλλιτέχνες, κυρίως Αμερικανούς, πράγμα το οποίο μου έδωσε τον ενθουσιασμό να αρχίσω να παίζω μουσική. Υποθέτω ότι δεν επέλεξα το πιο εύκολο είδος μουσικής, θα ήταν ευκολότερο να παίξω μόνο μερικά τραγούδια των Beatles. Αλλά είχα μελετήσει σοβαρά μουσική στα εφηβικά μου χρόνια και πραγματικά ήθελα να μάθω να παίζω τζαζ.
