Ακολουθήστε μας στο Google news

Συναυλία κάτω από υποδειγματικές συνθήκες από την αρχή μέχρι το τέλος.

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Σας δίνω κατευθείαν το περίγραμμα, έτσι όπως το έζησα χθες το βράδυ στον Πειραιά, ώστε να ξέρετε τι θα αντιμετωπίσετε στις συναυλίες των επόμενων ημερών που θα θέλετε κι εσείς να πάτε. Και είναι το περίγραμμα από μία sold out βραδιά, αυτή του Μίλτου Πασχαλίδη στο Βεάκειο, οπότε είναι απολύτως ενδεικτική.

Ολοι -αρχικά- στην ουρά με μάσκες και αποστάσεις. Ησυχα και πολιτισμένα. Μέσα στο θέατρο όλοι καθιστοί και με κενές θέσεις ανάμεσα στις παρέες. Ουρά στο κυλικείο, με αποστάσεις κι εκεί, ευγενικά. Το ίδιο και στο τέλος του live κατά την αποχώρηση. Και όσοι σηκώθηκαν σε κάποια φάση της συναυλίας και θέλησαν να πάνε μπροστά στη σκηνή, όρθιοι, γρήγορα επανήλθαν στις θέσεις τους μετά την παρότρυνση των ανθρώπων της παραγωγής.

Αναρωτιέμαι, γιατί δείχνουν όλοι τα πανηγύρια και τον χαμό που συμβαίνει εκεί και δεν έρχονται στις συναυλίες να παρουσιάσουν πως ακριβώς γίνεται η σωστή δουλειά ώστε να αποτελέσουν το καλό παράδειγμα;

Αυτά για τα διαδικαστικά που μας έχουν βάλει σε ένα νέο καθεστώς. Ομως, όμως, κατά τη διάρκεια της συναυλίας τίποτε δεν έχει αλλάξει. Γιατί τα τραγούδια σε συνεπαίρνουν και σε ταξιδεύουν. Μπορεί το θέατρο να μην είναι και πολύ γεμάτο, αλλά γρήγορα αυτό ξεπερνιέται και το ξεχνάς. Ειδικά όταν κλείνουν τα φώτα και ξεκινάει η μουσική...

Και ο Μίλτος, μέσα στο τρελό κέφι. Είχε να παίξει και καιρό (4 μήνες!), γέννησε και τη δεύτερη κόρη του την Κυριακή, καταλαβαίνετε σε τι διονυσιακή κατάσταση τον πετύχαμε. Κοντά στις τρεις ώρες έπαιξε ενώ ανέβασε και τον Φοίβο Δεληβοριά στη σκηνή. Το ευχαριστήθηκε κι αυτός, το ευχαριστηθήκαμε κι εμείς. Χορταστικός. 

Welcome back λοιπόν. Στη ζωή μας με τις συναυλίες. Στις βραδιές μας με τα live.