Ακολουθήστε μας στο Google news
Ένας λόγος παραπάνω που δεν γουστάρω το ΕΣΡ είναι πως αναγκαζόμαστε, λόγω των αποφάσεών του, να πάρουμε το μέρος του Pitsirikou και να σταθούμε αρωγοί στο πλευρό του.
Ζήτησα και τη γνώμη του Σωτήρη Μανιάτη, συνεργάτη του e-tetRadio και δημοσιογράφου της Ελευθεροτυπίας, που ήταν παρών στη χθεσινή συνεδρίαση του συμβουλίου. Ιδού:
Σύμφωνα με την απόφαση της ανεξάρτητης Αρχής υπήρξε υποβάθμιση της ποιότητας τoυ προγράμματος. Ποίου προγράμματος και ποίας ποιότητας; Κάτι τέτοιες αποφάσεις παίρνει το συμβούλιο και μπορεί εύκολα να σε βγάλει εκτός εαυτού. Από τη μία γιατί ορισμένοι αδυνατούν να καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να βάλεις... μετρητή στην ποιότητα και την αισθητική καθώς πρόκειται για μια υπόθεση "πολύ προσωπική". Κι από την άλλη, διότι με τις αποφάσεις τους σε αναγκάζουν να υπερασπιστείς πρόσωπα και εκπομπές που δεν έχεις καμία διάθεση. Είναι όμως άλλο να διαφωνείς προσωπικά με τα σχόλια, τις απόψεις, το... χιούμορ (λέμε τώρα) κάποιου και άλλο να επιχειρείς με πρόστιμα να επιβάλεις την... αισθητική σου.
Αυτά λέει ο Σωτήρης και με βρίσκει, όπως καταλαβαίνετε, απολύτως σύμφωνο. Το ΕΣΡ, ετούτη η διορισμένη Ανεξάρτητη Αρχή, είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία δημοκρατία. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβω, τα όποια ΕΣΡ που αποφασίζουν για μας σχετικά με το τί είναι ποιοτικά και τί όχι, αποτελούν στην ουσία μία ανοιχτή πληγή.
Πιθανότατα και να συμφωνώ με την άποψη του ΕΣΡ για τον Pitsiriko. Δεν έχει όμως καμία σημασία. Ας μην βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος. Οι απαγορεύσεις και οι ποινές προστίμου δεν διαθέτουν ούτε χρώμα, ούτε ιδεολογικό υπόβαθρο. Όταν κάποιος καίει βιβλία και βιβλιοπωλεία (εμποδίζοντας επομένως την ελεύθερη διακίνηση ιδεών) είναι καταδικαστέος. Είτε είναι κάποιος θρησκόληπτος στη Θεσσαλονίκη και ρίχνει στην πυρά βιβλία του Μίμη Ανδρουλάκη, είτε ένας αναρχοαυτόνομος που καίει το βιβλιοπωλείο του Άδωνη Γεωργιάδη (μπρρρρ). Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος είναι...
Υ.Γ. Χάσαμε, εσχάτως και τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη. Τι κάνει αλήθεια αυτή η ψυχή; Τι σχέδια επεξεργάζεται πάλι;
Την επιβολή προστίμου 3.000 ευρώ στον ραδιοφωνικό σταθμό «ΣΚΑΪ 100,3» για την εκπομπή του Pitsirikou με αιτιολογικό την υποβάθμιση ποιότητας προγράμματος αποφάσισε ομόφωνα στη χθεσινή του συνεδρίαση το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.
03 Μαρτίου 2010Την επιβολή προστίμου 3.000 ευρώ στον ραδιοφωνικό σταθμό «ΣΚΑΪ 100,3» για την εκπομπή του Pitsirikou με αιτιολογικό την υποβάθμιση ποιότητας προγράμματος αποφάσισε ομόφωνα στη χθεσινή του συνεδρίαση το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.Ένας λόγος παραπάνω που δεν γουστάρω το ΕΣΡ είναι πως αναγκαζόμαστε, λόγω των αποφάσεών του, να πάρουμε το μέρος του Pitsirikou και να σταθούμε αρωγοί στο πλευρό του. Ζήτησα και τη γνώμη του Σωτήρη Μανιάτη, συνεργάτη του e-tetRadio και δημοσιογράφου της Ελευθεροτυπίας, που ήταν παρών στη χθεσινή συνεδρίαση του συμβουλίου. Ιδού:
Σύμφωνα με την απόφαση της ανεξάρτητης Αρχής υπήρξε υποβάθμιση της ποιότητας τoυ προγράμματος. Ποίου προγράμματος και ποίας ποιότητας; Κάτι τέτοιες αποφάσεις παίρνει το συμβούλιο και μπορεί εύκολα να σε βγάλει εκτός εαυτού. Από τη μία γιατί ορισμένοι αδυνατούν να καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να βάλεις... μετρητή στην ποιότητα και την αισθητική καθώς πρόκειται για μια υπόθεση "πολύ προσωπική". Κι από την άλλη, διότι με τις αποφάσεις τους σε αναγκάζουν να υπερασπιστείς πρόσωπα και εκπομπές που δεν έχεις καμία διάθεση. Είναι όμως άλλο να διαφωνείς προσωπικά με τα σχόλια, τις απόψεις, το... χιούμορ (λέμε τώρα) κάποιου και άλλο να επιχειρείς με πρόστιμα να επιβάλεις την... αισθητική σου.
Αυτά λέει ο Σωτήρης και με βρίσκει, όπως καταλαβαίνετε, απολύτως σύμφωνο. Το ΕΣΡ, ετούτη η διορισμένη Ανεξάρτητη Αρχή, είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία δημοκρατία. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβω, τα όποια ΕΣΡ που αποφασίζουν για μας σχετικά με το τί είναι ποιοτικά και τί όχι, αποτελούν στην ουσία μία ανοιχτή πληγή. Πιθανότατα και να συμφωνώ με την άποψη του ΕΣΡ για τον Pitsiriko. Δεν έχει όμως καμία σημασία. Ας μην βλέπουμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος. Οι απαγορεύσεις και οι ποινές προστίμου δεν διαθέτουν ούτε χρώμα, ούτε ιδεολογικό υπόβαθρο. Όταν κάποιος καίει βιβλία και βιβλιοπωλεία (εμποδίζοντας επομένως την ελεύθερη διακίνηση ιδεών) είναι καταδικαστέος. Είτε είναι κάποιος θρησκόληπτος στη Θεσσαλονίκη και ρίχνει στην πυρά βιβλία του Μίμη Ανδρουλάκη, είτε ένας αναρχοαυτόνομος που καίει το βιβλιοπωλείο του Άδωνη Γεωργιάδη (μπρρρρ). Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος είναι... Υ.Γ. Χάσαμε, εσχάτως και τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη. Τι κάνει αλήθεια αυτή η ψυχή; Τι σχέδια επεξεργάζεται πάλι;
