Ακολουθήστε μας στο Google news
Τις προάλλες από τον ΣΚΑΪ, η Κατερίνα Ακριβοπούλου είπε : “Πρώτα να
τακτοποιηθούν οι οικονομικές εκκρεμότητες της χώρας και μετά να
ζητήσουμε τα ρέστα!...” Αυτό, φαντάζομαι, ότι, αποτελεί δημοσιογραφική
δέσμευση από την μεριά της, γιατί πρέπει -επιτέλους- κάποιους να
εμπιστευθούμε.
31 Μαρτίου 2010- Κάποτε, ο ελληνικός λαός, βίωνε την αποστροφή του προς τον προδότη του Χριστού, με δρώμενα σε πλατείες και στους περίβολους των ναών με το συμβολικό «κάψιμο» του Ιούδα.
Ο Ιούδας. ήταν ο ταμίας των δώδεκα και κρατούσε το ταμείο μέσα από το οποίο έκλεβε χρήματα (Ιωάννης 12:6, 13:29).
- Στην εποχή που διαδραματίστηκαν τα ιστορικά θρησκευτικά γεγονότα και επηρέασαν την ανθρωπότητα, δεν υπήρχαν Μ.Μ.Ε. Κάποιοι, όμως, φρόντισαν να διατηρήσουν σε ιστορική μνήμη και σε βάθος χρόνου, δύο χιλιετιών περίπου, το κακό παράδειγμα ενός ανθρώπου ο οποίος με τις πράξεις του οδήγησε τον πιο λατρεμένο της ανθρωπότητας, στο εκούσιο πάθος! Με τη πάροδο των χρόνων, φαίνεται, ότι, οι “ιδεολογικά” ταυτισμένοι με τον Ιούδα απόγονοι, πλήθυναν! Πλήθυναν, πολλαπλασιάστηκαν, έφθασαν άλλο τόσο, επάνδρωσαν κάθε μορφής εξουσία, με αποτέλεσμα, τα σημερινά Μ.Μ.Ε, να μην είναι σε θέση (γιατί άραγε;) να καταγράψουν σε αναλογικές και ψηφιακές μνήμες τα ονόματα εκείνων που υπεξαίρεσαν τεράστια ποσά από το εθνικό ταμείο μας, τα τελευταία τριάντα χρόνια. Βλέπετε, το 30, πάντα έπαιζε ρόλο στα οικονομικά των ιστορικών -Θρησκευτικών και Πολιτικών- γεγονότων. Ο Ιούδας, τουλάχιστον, είχε ευθιξία κι αυτοκτόνησε! Όμως , αυτοκτόνησε, ή, “τη σκαπούλαρε” τελικά, προκειμένου να θέσει σε λειτουργία κάποια σχολή για την ανάπτυξη του σημερινού μοντέλου “διαχείρισης” δημοσίου χρήματος;
- Λόγω του κλίματος των ημερών, ξεκίνησα κάπως βαρύς τη παρουσία μου εδώ. Κι αυτό συμβαίνει γιατί, όλοι μας, αφουγκραζόμαστε τον έντονο θυμό και την έντονη οργή των ανθρώπων, η οποία δεν ξέρω που θα μας οδηγήσει; Οργή για το πολιτικό ψεύδος! Οργή για το δημοσιογραφικό ψεύδος! Αντιλαμβανόμαστε ότι, κάποιοι δημοσιογράφοι -κυρίως ισοβίτες εκδοτών- γνωρίζουν, αλλά, δεν λένε κουβέντα! Απλώς: βγάζουν ένα - ένα το χαρτάκι με το θεματάκι του “ρεπορτάζ” και με δοσολογία σαφώς κατευθυνόμενη, ώστε να νομίσουμε -οι αφελείς- ότι πρόκειται να “σκάσει” στον μιντιακό αέρα η “μεγάλη είδηση”.... ΟΝΟΜΑΤΑ, δεν ακούμε!!! Αυτή, είναι η σύγχρονη δημοσιογραφική κουτοπονηριά για την συγκράτηση του πλήθους! Ενός πλήθους που ΑΝ, ξεσπάσει, ο υπουργός καταστολής της οργής του πολίτη, δεν θα μπορέσει να συγκρατήσει!
- Βέβαια, για να πω κάτι θετικό, αυτού του είδους η δημοσιογραφία, δεν διδάσκεται στις σχολές Ε.Μ.Μ.Ε των ελληνικών πανεπιστημίων. Οι απόφοιτοι τους μεταλλάσσονται όταν πλέον αυτοί εισέρχονται σε χώρους των επαγγελματικών Μ.Μ.Ε. Άρα, σε αυτό το τομέα, το “εκπαιδευτικό σύστημα μας”, δεν έχει κάνει τις “τομές” του! Άρα, υπάρχει ακόμα ελπίδα!
- Τις προάλλες από τον ΣΚΑΪ, η Κατερίνα Ακριβοπούλου είπε : “Πρώτα να τακτοποιηθούν οι οικονομικές εκκρεμότητες της χώρας και μετά να ζητήσουμε τα ρέστα!...” Αυτό, φαντάζομαι, ότι, αποτελεί δημοσιογραφική δέσμευση από την μεριά της, γιατί πρέπει -επιτέλους- κάποιους να εμπιστευθούμε.
-
Το αξιοπερίεργο είναι ότι, ενώ αναμένεις να ακούσεις από το στόμα κάποιου “χρυσαστεράτου” δημοσιογράφου την αλήθεια, τελικώς, αυτή, βγαίνει από εκπομπές που χαρακτηρίζονται σατιρικές. Όπως, η Ελληνοφρένεια φερειπείν, η οποία κατάφερε να πάρει υψηλή θέση στη συνείδηση των ακροατών καθώς και στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ραδιοφώνου! Θα πείτε: πάλι με την Ελληνοφρένεια ασχολείστε; Προσωπικά και δημοσίως, πρώτη φορά. Αλλά, αν αυτό γίνεται σε επανάληψη μέσα από το χώρο του e-tetRadio, φταίει το γεγονός ότι, τούτη τη στιγμή, αρτιότερη -από κάθε άποψη- εκπομπή, δεν υπάρχει στα ερτζιανά. Πρώτα απ' όλα: η εκπομπή είναι άκρως δημοσιογραφική επειδή δεν ακολουθεί το ελληνικό δημοσιογραφικό δόγμα “Η Φωνή Του Κυρίου”. Οι ακροατές, απεχθάνονται να ακούνε δημοσιογράφους οι οποίοι ορθώνουν λόγο που εκφράζει αποκλειστικά την φωνή των “αφεντικών”!... Των πάσης φύσεως “αφεντικών”! Ο Θύμιος Καλαμούκης κι ο Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης, καταφέρνουν να βγάζουν, κάθε μέρα, τα “άπλυτα” αφεντικών και ακροατών με τον μοναδικό τρόπο τους.. Δεν είναι εύκολο να πραγματοποιείς καθημερινά την παραγωγή τέτοιας εκπομπής. Κάθε φορά που τελειώνει η εκπομπή, αισθάνεσαι -ως ακροατής- μια ανακούφιση επειδή νομίζεις ότι μίλησες, ενώ στην πραγματικότητα κάποιος άλλος το έκανε αυτό για σένα. Αυτό σημαίνει ότι, οι συντελεστές της, κρατάνε καλά το σφυγμό του κοινού.
- Ποιους από τους δημοσιογράφους των ραδιοσταθμών προτιμάτε να ακούτε και γιατί; Περιμένω τα σχόλια σας στο [email protected]
Τις προάλλες από τον ΣΚΑΪ, η Κατερίνα Ακριβοπούλου είπε : “Πρώτα να
τακτοποιηθούν οι οικονομικές εκκρεμότητες της χώρας και μετά να
ζητήσουμε τα ρέστα!...” Αυτό, φαντάζομαι, ότι, αποτελεί δημοσιογραφική
δέσμευση από την μεριά της, γιατί πρέπει -επιτέλους- κάποιους να
εμπιστευθούμε.
31 Μαρτίου 2010- Κάποτε, ο ελληνικός λαός, βίωνε την αποστροφή του προς τον προδότη του Χριστού, με δρώμενα σε πλατείες και στους περίβολους των ναών με το συμβολικό «κάψιμο» του Ιούδα.Ο Ιούδας. ήταν ο ταμίας των δώδεκα και κρατούσε το ταμείο μέσα από το οποίο έκλεβε χρήματα (Ιωάννης 12:6, 13:29).
- Στην εποχή που διαδραματίστηκαν τα ιστορικά θρησκευτικά γεγονότα και επηρέασαν την ανθρωπότητα, δεν υπήρχαν Μ.Μ.Ε. Κάποιοι, όμως, φρόντισαν να διατηρήσουν σε ιστορική μνήμη και σε βάθος χρόνου, δύο χιλιετιών περίπου, το κακό παράδειγμα ενός ανθρώπου ο οποίος με τις πράξεις του οδήγησε τον πιο λατρεμένο της ανθρωπότητας, στο εκούσιο πάθος! Με τη πάροδο των χρόνων, φαίνεται, ότι, οι “ιδεολογικά” ταυτισμένοι με τον Ιούδα απόγονοι, πλήθυναν! Πλήθυναν, πολλαπλασιάστηκαν, έφθασαν άλλο τόσο, επάνδρωσαν κάθε μορφής εξουσία, με αποτέλεσμα, τα σημερινά Μ.Μ.Ε, να μην είναι σε θέση (γιατί άραγε;) να καταγράψουν σε αναλογικές και ψηφιακές μνήμες τα ονόματα εκείνων που υπεξαίρεσαν τεράστια ποσά από το εθνικό ταμείο μας, τα τελευταία τριάντα χρόνια. Βλέπετε, το 30, πάντα έπαιζε ρόλο στα οικονομικά των ιστορικών -Θρησκευτικών και Πολιτικών- γεγονότων. Ο Ιούδας, τουλάχιστον, είχε ευθιξία κι αυτοκτόνησε! Όμως , αυτοκτόνησε, ή, “τη σκαπούλαρε” τελικά, προκειμένου να θέσει σε λειτουργία κάποια σχολή για την ανάπτυξη του σημερινού μοντέλου “διαχείρισης” δημοσίου χρήματος;
- Λόγω του κλίματος των ημερών, ξεκίνησα κάπως βαρύς τη παρουσία μου εδώ. Κι αυτό συμβαίνει γιατί, όλοι μας, αφουγκραζόμαστε τον έντονο θυμό και την έντονη οργή των ανθρώπων, η οποία δεν ξέρω που θα μας οδηγήσει; Οργή για το πολιτικό ψεύδος! Οργή για το δημοσιογραφικό ψεύδος! Αντιλαμβανόμαστε ότι, κάποιοι δημοσιογράφοι -κυρίως ισοβίτες εκδοτών- γνωρίζουν, αλλά, δεν λένε κουβέντα! Απλώς: βγάζουν ένα - ένα το χαρτάκι με το θεματάκι του “ρεπορτάζ” και με δοσολογία σαφώς κατευθυνόμενη, ώστε να νομίσουμε -οι αφελείς- ότι πρόκειται να “σκάσει” στον μιντιακό αέρα η “μεγάλη είδηση”.... ΟΝΟΜΑΤΑ, δεν ακούμε!!! Αυτή, είναι η σύγχρονη δημοσιογραφική κουτοπονηριά για την συγκράτηση του πλήθους! Ενός πλήθους που ΑΝ, ξεσπάσει, ο υπουργός καταστολής της οργής του πολίτη, δεν θα μπορέσει να συγκρατήσει!
- Βέβαια, για να πω κάτι θετικό, αυτού του είδους η δημοσιογραφία, δεν διδάσκεται στις σχολές Ε.Μ.Μ.Ε των ελληνικών πανεπιστημίων. Οι απόφοιτοι τους μεταλλάσσονται όταν πλέον αυτοί εισέρχονται σε χώρους των επαγγελματικών Μ.Μ.Ε. Άρα, σε αυτό το τομέα, το “εκπαιδευτικό σύστημα μας”, δεν έχει κάνει τις “τομές” του! Άρα, υπάρχει ακόμα ελπίδα!
- Τις προάλλες από τον ΣΚΑΪ, η Κατερίνα Ακριβοπούλου είπε : “Πρώτα να τακτοποιηθούν οι οικονομικές εκκρεμότητες της χώρας και μετά να ζητήσουμε τα ρέστα!...” Αυτό, φαντάζομαι, ότι, αποτελεί δημοσιογραφική δέσμευση από την μεριά της, γιατί πρέπει -επιτέλους- κάποιους να εμπιστευθούμε.
-
Το αξιοπερίεργο είναι ότι, ενώ αναμένεις να ακούσεις από το στόμα κάποιου “χρυσαστεράτου” δημοσιογράφου την αλήθεια, τελικώς, αυτή, βγαίνει από εκπομπές που χαρακτηρίζονται σατιρικές. Όπως, η Ελληνοφρένεια φερειπείν, η οποία κατάφερε να πάρει υψηλή θέση στη συνείδηση των ακροατών καθώς και στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ραδιοφώνου! Θα πείτε: πάλι με την Ελληνοφρένεια ασχολείστε; Προσωπικά και δημοσίως, πρώτη φορά. Αλλά, αν αυτό γίνεται σε επανάληψη μέσα από το χώρο του e-tetRadio, φταίει το γεγονός ότι, τούτη τη στιγμή, αρτιότερη -από κάθε άποψη- εκπομπή, δεν υπάρχει στα ερτζιανά. Πρώτα απ' όλα: η εκπομπή είναι άκρως δημοσιογραφική επειδή δεν ακολουθεί το ελληνικό δημοσιογραφικό δόγμα “Η Φωνή Του Κυρίου”. Οι ακροατές, απεχθάνονται να ακούνε δημοσιογράφους οι οποίοι ορθώνουν λόγο που εκφράζει αποκλειστικά την φωνή των “αφεντικών”!... Των πάσης φύσεως “αφεντικών”! Ο Θύμιος Καλαμούκης κι ο Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης, καταφέρνουν να βγάζουν, κάθε μέρα, τα “άπλυτα” αφεντικών και ακροατών με τον μοναδικό τρόπο τους.. Δεν είναι εύκολο να πραγματοποιείς καθημερινά την παραγωγή τέτοιας εκπομπής. Κάθε φορά που τελειώνει η εκπομπή, αισθάνεσαι -ως ακροατής- μια ανακούφιση επειδή νομίζεις ότι μίλησες, ενώ στην πραγματικότητα κάποιος άλλος το έκανε αυτό για σένα. Αυτό σημαίνει ότι, οι συντελεστές της, κρατάνε καλά το σφυγμό του κοινού. - Ποιους από τους δημοσιογράφους των ραδιοσταθμών προτιμάτε να ακούτε και γιατί; Περιμένω τα σχόλια σας στο [email protected]
