Ακολουθήστε μας στο Google news
Ο ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΞΥΔΟΥ
16 Απριλίου 2010Ο ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΞΥΔΟΥΣ
«Ενας σπουργίτης στη βροχή, της ερημιάς ιππότης
να τραγουδάει κάθε πρωί τα μπλουζ της άγριας νιότης».
Το χειμώνα του 1993 έπαιζα σε μια τρύπα στο Ηράκλειο Κρήτης, στο Αβγό.
Ένα βράδυ πέρασαν δυο τύποι, τον έναν κάπου τον είχε πάρει το μάτι μου.
Τον άλλον όχι.
Ο πρώτος μου συστήθηκε, Μπάμπης, από τους Πυξ Λαξ.
Ο δεύτερος είπε απλά: Ειμαι ο Μάνος.
Μετά είπε: «Ρε μάγκα, έχεις ωραία φωνή, είσαι να κάνουμε ένα δίσκο;»
Λέω μέσα μου, άλλος ένας παπάρας που τάζει λαγούς με πετραχήλια.
Ήπιαμε κάνα δυο μπύρες και χώθηκε ξανά ο καθένας στο καβούκι του.
Μετά από μια βδομάδα με πήραν τηλέφωνο απ τη ΜΙΝΟΣ να μου πουν οτι ο Μάνος Ξυδούς είχε εγγυηθεί για μένα κι οτι με περιμένουν να ανέβω στην Αθήνα να υπογράψουμε!!
Για μας που μεγαλώσαμε με τα «Ζεστά Ποτά», ο Μάνος ήταν ήδη μυθικό πρόσωπο, λόγω της αφιέρωσης που του είχαν κάνει οι Κατσιμιχαίοι στον «Φάνη».
Πολλοί νομίζαμε οτι ο Μάνος ήταν ο Φάνης.
Κάποτε του το είπα, γέλασε και μου είπε: «Όχι ρε μάγκα, εγώ ήμουνα το παιδί για τα θελήματα στην εταιρεία, έτυχε ν ακούσω το ντέμο των Κατσιμίχαιων και είπα στον Χάρη: αν ήταν στο χέρι μου θα σας έβγαζα το δίσκο αύριο κιόλας. Όταν τελικά βγήκε ο δίσκος, μετά από ένα σωρό απορρίψεις και περιπέτειες, ο Χάρης το θυμήθηκε και μου αφιέρωσε ένα τραγούδι».
Δεν θα πω για ό,τι περάσαμε παρέα. Άλλωστε εκείνος ξέρει.
Και γω ήξερα κάθε φορά που βρισκόμαστε. Μια ματιά ήταν αρκετή, έτσι κι αλλιώς του Μάνου δεν του άρεσαν τα πολλά λόγια και μένα που μ αρέσουνε, δίπλα του προτιμούσα- παραδόξως- να σωπαίνω.
Θα πω μόνο ότι αν η αρχή είναι το ήμισι του παντός, στο Μάνο Ξυδούς χρωστάω το μισό απ' ότι είμαι.
(Μια φορά που τόλμησα να το πω και στον ίδιο, με αγριοκοίταξε και μου 'πε, άσε τις μαλακίες, ο Μπάμπης επέμενε για σένα.)
Είπα ήδη πολλά...
Καλό ταξίδι σπουργίτη μου.
Καλό ταξίδι.
Ο ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΞΥΔΟΥ
«Ενας σπουργίτης στη βροχή, της ερημιάς ιππότης
να τραγουδάει κάθε πρωί τα μπλουζ της άγριας νιότης».
16 Απριλίου 2010Ο ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΞΥΔΟΥΣ«Ενας σπουργίτης στη βροχή, της ερημιάς ιππότης
να τραγουδάει κάθε πρωί τα μπλουζ της άγριας νιότης».
Το χειμώνα του 1993 έπαιζα σε μια τρύπα στο Ηράκλειο Κρήτης, στο Αβγό.Ένα βράδυ πέρασαν δυο τύποι, τον έναν κάπου τον είχε πάρει το μάτι μου.
Τον άλλον όχι.
Ο πρώτος μου συστήθηκε, Μπάμπης, από τους Πυξ Λαξ.
Ο δεύτερος είπε απλά: Ειμαι ο Μάνος.
Μετά είπε: «Ρε μάγκα, έχεις ωραία φωνή, είσαι να κάνουμε ένα δίσκο;»
Λέω μέσα μου, άλλος ένας παπάρας που τάζει λαγούς με πετραχήλια.
Ήπιαμε κάνα δυο μπύρες και χώθηκε ξανά ο καθένας στο καβούκι του.
Μετά από μια βδομάδα με πήραν τηλέφωνο απ τη ΜΙΝΟΣ να μου πουν οτι ο Μάνος Ξυδούς είχε εγγυηθεί για μένα κι οτι με περιμένουν να ανέβω στην Αθήνα να υπογράψουμε!!
Για μας που μεγαλώσαμε με τα «Ζεστά Ποτά», ο Μάνος ήταν ήδη μυθικό πρόσωπο, λόγω της αφιέρωσης που του είχαν κάνει οι Κατσιμιχαίοι στον «Φάνη».Πολλοί νομίζαμε οτι ο Μάνος ήταν ο Φάνης.
Κάποτε του το είπα, γέλασε και μου είπε: «Όχι ρε μάγκα, εγώ ήμουνα το παιδί για τα θελήματα στην εταιρεία, έτυχε ν ακούσω το ντέμο των Κατσιμίχαιων και είπα στον Χάρη: αν ήταν στο χέρι μου θα σας έβγαζα το δίσκο αύριο κιόλας. Όταν τελικά βγήκε ο δίσκος, μετά από ένα σωρό απορρίψεις και περιπέτειες, ο Χάρης το θυμήθηκε και μου αφιέρωσε ένα τραγούδι».
Δεν θα πω για ό,τι περάσαμε παρέα. Άλλωστε εκείνος ξέρει.
Και γω ήξερα κάθε φορά που βρισκόμαστε. Μια ματιά ήταν αρκετή, έτσι κι αλλιώς του Μάνου δεν του άρεσαν τα πολλά λόγια και μένα που μ αρέσουνε, δίπλα του προτιμούσα- παραδόξως- να σωπαίνω.
Θα πω μόνο ότι αν η αρχή είναι το ήμισι του παντός, στο Μάνο Ξυδούς χρωστάω το μισό απ' ότι είμαι.
(Μια φορά που τόλμησα να το πω και στον ίδιο, με αγριοκοίταξε και μου 'πε, άσε τις μαλακίες, ο Μπάμπης επέμενε για σένα.)
Είπα ήδη πολλά...
Καλό ταξίδι σπουργίτη μου.
Καλό ταξίδι.
