Ακολουθήστε μας στο Google news
Ενα τουλάχιστον από τα πολλά συνεργεία αυτοκινήτων που συνωστίζονται στη γειτονιά έβαλε λουκέτο. Μαζί του έκλεισε και μία καφετέρια-ηλεκτρονικάδικο, παλαιότερη στη γειτονιά από την ίδια την εφημερίδα. Οταν κλείνουν τα "ουφάδικα", καταλαβαίνεις ότι υπάρχει κρίση.
Το ψιλικατζίδικο της οδού Μίνωος έχει πλέον μισοάδεια ράφια. Μέχρι πρόσφατα έβρισκες μέσα του πουλιού το γάλα. Προφανώς δεν συμφέρει πιά να μαζεύει στα 15 τετραγωνικά του όλα τα περιοδικά της Ελλάδας και κάθε λογής μικροπράγμα. Πουλάει μόνο εφημερίδες, τον "Τηλεθεατή" και τα ξαδερφάκια του, τα διάφορα "Ciao" και κάτι ψιλολοϊδια. Μεροδούλι, μεροφάι.
Λίγα μέτρα πιο πάνω, στην Πυθέου, υπάρχει ένα μικρό μπαράκι. Σπανίως περνάω βράδυ, οπότε δεν μπορώ να σας πω αν είναι δημοφιλές ή όχι. Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω, ότι η χάρτινη πινακίδα που αναρτήθηκε στην πόρτα του είναι καινούρια: "Ποτό, 5 ευρώ", γράφει με πηχυαία γράμματα.
Η μονοκατοικία όπου λειτουργούσε επί χρόνια πριν μετακομίσει σε πιο ευάερο χώρο η παλαιά "Αρχιτεκτονική" είναι από καιρό αδειανή. Στην προμετωπίδα της, καμαρώνει πωλητήριο. Αλλά κανείς δεν έχει χρήμα για ξόδεμα. Εμαθα ότι κάποτε ζήτησε να αγοράσει το κτίριο το Τεγοπουλέικο, για να στεγάσει εκεί κάποιες υπηρεσίες της "Ελευθεροτυπίας". Τότε ο ιδιοκτήτης ζητούσε πολλά. Η "Αρχιτεκτονική" ήταν στις δόξες της.
Βάδισα μελαγχολικός προς το σταθμό του Μετρό, περικυκλωμένος από τα πειστήρια της παρακμής. Στο iPod βρήκαν σειρά οι National και έντυσαν ιδανικά το γκρίζο σκηνικό. Κάποια στιγμή κοίταξα δεξιά και είδα από μία ανοιχτή πόρτα δύο νεαρούς που στριφογύριζαν σαν Τούρκοι δερβίσηδες, εκτελώντας ένα παράξενο χορευτικό που συνοδυεόταν από εκφραστικές χειρονομίες στον αέρα. "Bar-tending school", διάβασα στο τζάμι. Σχολείο για μπάρμεν και μπαργούμεν!
Τα δύο αγόρια θύμιζαν τον Τομ Κρουζ στο "Κοκτέιλ", αλλά χωρίς τα μπουκάλια. Ηταν η ώρα της πρακτικής εξάσκησης με κινήσεις αέρος-αέρος. Από τη μικρή σχολή των οινοχόων, φύσηξε ανεπαίσθητο αεράκι Καραϊβικής. Αλλαξα τη μουσική, βρήκα Beach Boys και έβαλα το αθάνατο Kokomo: "Aruba, Jamaica, oooh I wanna take ya / Bermuda, Bahama, come on pretty mamma...".
Μια πολύχρωμη ηλιαχτίδα, παρακαλώ. Με έξτρα γρεναδίνη η δική μου.
Τα δρομάκια που περιστοιχίζουν το οικοδομικό τετράγωνο της "Ελευθεροτυπίας"...
23 Νοεμβρίου 2010Τα δρομάκια που περιστοιχίζουν το οικοδομικό τετράγωνο της "Ελευθεροτυπίας", όπου στεγάζεται εδώ και χρόνια το ταπεινό μου γραφείο, προξενούν θλίψη.Ενα τουλάχιστον από τα πολλά συνεργεία αυτοκινήτων που συνωστίζονται στη γειτονιά έβαλε λουκέτο. Μαζί του έκλεισε και μία καφετέρια-ηλεκτρονικάδικο, παλαιότερη στη γειτονιά από την ίδια την εφημερίδα. Οταν κλείνουν τα "ουφάδικα", καταλαβαίνεις ότι υπάρχει κρίση.
Το ψιλικατζίδικο της οδού Μίνωος έχει πλέον μισοάδεια ράφια. Μέχρι πρόσφατα έβρισκες μέσα του πουλιού το γάλα. Προφανώς δεν συμφέρει πιά να μαζεύει στα 15 τετραγωνικά του όλα τα περιοδικά της Ελλάδας και κάθε λογής μικροπράγμα. Πουλάει μόνο εφημερίδες, τον "Τηλεθεατή" και τα ξαδερφάκια του, τα διάφορα "Ciao" και κάτι ψιλολοϊδια. Μεροδούλι, μεροφάι.Λίγα μέτρα πιο πάνω, στην Πυθέου, υπάρχει ένα μικρό μπαράκι. Σπανίως περνάω βράδυ, οπότε δεν μπορώ να σας πω αν είναι δημοφιλές ή όχι. Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω, ότι η χάρτινη πινακίδα που αναρτήθηκε στην πόρτα του είναι καινούρια: "Ποτό, 5 ευρώ", γράφει με πηχυαία γράμματα.
Η μονοκατοικία όπου λειτουργούσε επί χρόνια πριν μετακομίσει σε πιο ευάερο χώρο η παλαιά "Αρχιτεκτονική" είναι από καιρό αδειανή. Στην προμετωπίδα της, καμαρώνει πωλητήριο. Αλλά κανείς δεν έχει χρήμα για ξόδεμα. Εμαθα ότι κάποτε ζήτησε να αγοράσει το κτίριο το Τεγοπουλέικο, για να στεγάσει εκεί κάποιες υπηρεσίες της "Ελευθεροτυπίας". Τότε ο ιδιοκτήτης ζητούσε πολλά. Η "Αρχιτεκτονική" ήταν στις δόξες της.Βάδισα μελαγχολικός προς το σταθμό του Μετρό, περικυκλωμένος από τα πειστήρια της παρακμής. Στο iPod βρήκαν σειρά οι National και έντυσαν ιδανικά το γκρίζο σκηνικό. Κάποια στιγμή κοίταξα δεξιά και είδα από μία ανοιχτή πόρτα δύο νεαρούς που στριφογύριζαν σαν Τούρκοι δερβίσηδες, εκτελώντας ένα παράξενο χορευτικό που συνοδυεόταν από εκφραστικές χειρονομίες στον αέρα. "Bar-tending school", διάβασα στο τζάμι. Σχολείο για μπάρμεν και μπαργούμεν!
Τα δύο αγόρια θύμιζαν τον Τομ Κρουζ στο "Κοκτέιλ", αλλά χωρίς τα μπουκάλια. Ηταν η ώρα της πρακτικής εξάσκησης με κινήσεις αέρος-αέρος. Από τη μικρή σχολή των οινοχόων, φύσηξε ανεπαίσθητο αεράκι Καραϊβικής. Αλλαξα τη μουσική, βρήκα Beach Boys και έβαλα το αθάνατο Kokomo: "Aruba, Jamaica, oooh I wanna take ya / Bermuda, Bahama, come on pretty mamma...".
Μια πολύχρωμη ηλιαχτίδα, παρακαλώ. Με έξτρα γρεναδίνη η δική μου.
