Ακολουθήστε μας στο Google news

Έφυγε από την ζωή ο αιρετικός μουσικοκριτικός.

Γιάννης Αλεξίου

Η απώλειά του σηματοδοτεί το τέλος εποχής στην μουσικοκριτική.

____________

Αρης Καραμπεάζης

Ο Αργύρης Ζήλος, παρά τα όσα περί του αντιθέτου θα λεχθούν με την αφορμή του θανάτου, δεν ήταν κατά βάση αγαπητός στους μουσικόφιλους (για τους 'μουσικούς' δεν το συζητώ καν). Και αυτό διότι συστηματικά, συγκροτημένα και με γνώση τους τάραζε τα ιερά και τα όσια, αντιπροτείνοντας σοβαρές ακροάσεις που ενίοτε έμοιαζαν να έρχονται από το πουθενά και να απευθύνονται στον κανένα, αλλά μόνο έτσι δεν ήταν. Σε διάφορα γκρουπ/ομάδες φανατικών της τάδε και της δεινά σκηνής/ είδους/ γκρουπ/ εποχής, κάθε τόσο ανασύρονται αποσπάσματα από κριτικές του, με προτροπές του τύπου "δείτε πως έθαβε τότε το 'αριστούργημα' μας, θάψτε τον κι εσείς τώρα που κανείς δεν ασχολείται με τις κριτικές και τους κριτικούς".
Ε ήρθε και αυτή η ώρα λοιπόν, όπως θα έρθει και για όλους (έως τότε ας θάβουμε και κανένα 'αριστούργημα' που και που, δεν κάνει. κακό).
Τα αιώνια σέβη μας στον άνθρωπο που έδειξε τον δρόμο, σε όσους ακούν και γράφουν σοβαρά για μουσική, όποιος και αν είναι αυτός.

__________________

Μάνος Μπούρας

Όποιος θέλησε να γράψει για μουσική στην Ελλάδα, θέλησε να μπορεί να γράφει όπως ο Αργύρης Ζήλος. Εγώ τουλάχιστον προσπάθησα, δεν ξέρω αν τα κατάφερα αλλά προσπάθησα.
Κρατάω τις φορές που καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι και μιλήσαμε, η παρέα του ήταν απολαυστική και το χιούμορ του άπιαστο.

_________________

Χάρης Συμβουλίδης

Όταν μονάχα τον διάβαζα, ο Αργύρης Ζήλος μου δίδαξε το σπουδαιότερο μάθημα για ό,τι στη συνέχεια έγινε για μένα μια ολάκερη επαγγελματική πορεία - πως η κριτική μουσικής είναι μια σοβαρή υπόθεση και πως έτσι πρέπει ν' αντιμετωπίζεται, εάν επιθυμείς κι εσύ αυτό το δημόσιο βήμα. Ακούγεται αυτονόητο, αλλά δεν είναι καθόλου, στο μικρό μας «χωριό».
Δεν έχει σημασία αν τα συμφωνούσαμε ή όχι στα τι και πώς, από εκεί και πέρα. Τσακωνόμασταν συχνά (ειδικά για το ελληνικό ρεπερτόριο, αλλά και για τα πολιτικά). Πολλές φορές, όμως, μ' έκανε και να γελάω, όπως κάποτε π.χ. που κουβεντιάζαμε για τον Στέλιο Καζαντζίδη και μου είπε μια αμίμητα αυτοσαρκαστική ατάκα.

_________________

Μιχάλης Γελασάκης

Δεν τον ενδιέφερε να είναι ευχάριστος, ούτε έκανε δημόσιες σχέσεις. Υπήρξε ακριβοδίκαιος και ακριβοάδικος με καλλιτέχνες. Έγραψε για αυτούς με γνώση και θάρρος τη γνώμη του, γι' αυτό ενώ αντιλαμβανόταν όλοι την αξία του, δεν ήταν αρεστός.
Βέβαια, σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες των παρακολουθούσαν και περίμεναν με αγωνία να διαβάσουν τι θα γράψει για εκείνους -και για τους άλλους. Το ίδιο συνέβαινε και με τους άλλους μουσικοκριτικούς. Όλοι τον διάβαζαν!
Δεν τον ενδιέφερε να είναι κολλητός τους, ούτε να φωτογραφίζεται μαζί τους. Έχει μιλήσει για αυτά σε συνεντεύξεις του. Αγαπούσε βαθιά τη μουσική και την παραγωγή της. Ακούραστος ακροατής όλα τα χρόνια έγραψε σε πολλά περιοδικά (Ήχος, Ποπ & Ροκ, Δίφωνο, Τέταρτο, Audio κ.ά), τότε που ο κόσμος γέμιζε τα δισκοπωλεία και αγόραζε τίτλους στα περίπτερα. Υπήρξε και ραδιοφωνικός παραγωγός στην ΕΡΑ, τον Τοπ FM, τον 902 και τον Rock FM, ενώ το πέρασμά του από "Το Βήμα" και την "Καθημερινή" ήταν σύντομο.
Υπήρξαν και άλλοι αυστηροί κριτικοί, αλλά εκείνος θα έχει μια ιδιαίτερη θέση λόγω και ιδιοσυγκρασίας.
Ο Αργύρης Ζήλος θα αποτελεί πάντα ένα παράδειγμα για έναν "ρόλο" που έχει από καιρό εκφυλιστεί.

________________

Άκης Έβενης

Για πολλά χρόνια κρατήσαμε την παρέα μας παρ' όλες τις έντονες διαφωνίες μας, μερικές φορές σε βαθμό καυγάδων, κυρίως, για την σκληρή κριτική που ασκούσε σε καλλιτέχνες και παραγωγές ηχογραφημάτων.
Ο Αργύρης ήταν αυτός που μου άνοιξε τον δρόμο προκειμένου να παρουσιάζω τα διαφημιστικά προγράμματα ξένου ρεπερτορίου των εταιρειών Warner, Elektra, κ.λ.π, που αντιπροσώπευε η εταιρεία ΛΥΡΑ επί Αλέκου Πατσιφά. Αργότερα, όταν άνοιξε η Warner music, στην Ελλάδα, με διευθύνοντα σύμβουλο τον Δημητρίου, συνέχισα εκεί για μια διετία.

_________________

Γιώργος Φλωράκης

Ο Αργύρης ήταν σπουδαίος δάσκαλος: μ´ αυτά που έβαζε στο ραδιόφωνο, μ´ αυτά που έγραφε, μ´ αυτά που έλεγε στις κατ´ ιδίαν συζητήσεις… Αγοράσαμε άπειρους δίσκους από αυτούς που έπαιζε, μπήκαμε σε σκέψεις από νωρίς, «τι είναι η μουσική», «πού πηγαίνει», ακούσαμε κραξίματα όταν πίστευε ότι χαριζόμασταν στις δισκογραφικές εταιρείες… Δεν ξεχνάω τίποτα και κρατάω πάνω απ´ όλα την αγάπη του για τη μουσική, το θάρρος της γνώμης του και το φτυάρι με χιούμορ που έριχνε στη στήλη «Με Δυο Λόγια» -ή κάπως έτσι- στον «Ήχο» των αρχαίων εποχών.

______________

Πέτρος Κατσάκος

Αποχαιρετώντας τον Αργύρη Ζήλο κι ένα κομμάτι της νιότης μας
Κάποτε τους διαβάζαμε με λαχτάρα.
Σε καφέ, σε λεωφορεία, στα παγκάκια της πόλης με το βλέμμα να ψάχνει μια φράση, μια λέξη που θα μας άνοιγε έναν καινούργιο κόσμο.
Τότε που οι μουσικοκριτικοί δεν ήταν απλώς συντάκτες, ήταν «μεγάλοι αδερφοί» στη διαμόρφωση της δικής μας μουσικής ταυτότητας.
Ήταν εκείνοι που άναβαν το φυτίλι της περιέργειας, που μας έκαναν να ψάχνουμε βινύλια, να μαζεύουμε περιοδικά, να τοποθετούμε τη βελόνα λίγο πιο προσεκτικά, να ακούμε με προσοχή γιατί «έτσι έπρεπε».
Πέρυσι έφυγε ο Αντώνης Φράγκος, σήμερα ο Αργύρης Ζήλος… γραφιάδες της μουσικής που έγραψαν για τις μουσικές που θα γίνονταν η ιστορία της δικής μας ενηλικίωσης. Κι έφυγαν. Αθόρυβα. Όπως αθόρυβα περνούν σε δεύτερη ζωή τα πράγματα που κάποτε υπήρξαν ολόκληρα σύμπαντα.
Κι εμείς μένουμε τώρα με τα βινύλια μας, με τα ξεθωριασμένα τεύχη, με τα κομμένα εισιτήρια από συναυλίες που δεν θα ξαναγίνουν ποτέ. Αποδείξεις μιας εποχής που δεν θα επιστρέψει, αλλά που επιμένει να μας συνοδεύει.
Γιατί η νεότητα αυτού του κόσμου των ήχων ήταν κοινή. Δεν ήταν μόνο δική μας, ήταν και δική τους. Κι τώρα που οι φωνές τους σιώπησαν, είναι σα να έσβησε κι ένα κομμάτι αυτής της κοινής μνήμης.
Μα όσο υπάρχουν οι δίσκοι που γυρίζουν, οι σελίδες που μυρίζουν χαρτί και παλιά μελάνη, όσο υπάρχουν άνθρωποι που συνεχίζουν να ακούν, να αγαπούν, να θυμούνται, οι μουσικοκριτικοί της νιότης μας είναι ακόμη εδώ.
Στις υπογραμμισμένες φράσεις.
Στις ανατριχίλες μιας πρώτης ακρόασης.
Στις νύχτες που δεν θα ξεχαστούν.
Και σε εκείνο το μικρό, επίμονο κομμάτι της καρδιάς μας που έμαθε να αγαπά τη μουσική επειδή κάποτε, κάποιος, μας έδειξε τον δρόμο.

__________________

Μαρία Μαρκουλή

Η ματιά, ο λόγος, η κοφτερή κριτική, τα περίεργα, τα δύσκολα, τα ψαγμένα που έφερνες μπροστά, το χιούμορ, το να είσαι ο Ζήλος τελικά – όλα αυτά θα μείνουν. - Καλό ταξίδι Αργύρη Ζήλο. Ψάχνω πάλι να βρω που είναι οι «ήχοι» και τα «ποπ και ροκ» μου.

______________-

Γιώργος Αλλαμανής

Ευχαριστούμε Αργύρη (και ευχαριστώ απ' το 1984)

___________-

Νίκος Ξανθάκος

Όταν η μουσικοκριτική ήταν επιστήμη. "Ήχος", "Αθηνόραμα" μετά και η εκπομπή Απόηχοι.
Θλίψη για την απώλεια του Αργύρη Ζήλου

_________________

Νίκος Κομνηνός

Για μένα ήταν πάντα ο "ψαγμένος" Πετρίδης, ίσως γιατί δεν ήταν ποτέ μέρος της μουσικής βιομηχανίας, γρανάζι των δισκογραφικών αλλά πραγματικά έψαχνε τις νέες μουσικές και τάσεις με τον δικό του τρόπο.

_______________

Φωτεινη Λαμπρίδη

Οι μισοί τον έβριζαν οι άλλοι μισοί τον αποθέωναν. Όλοι διάβαζαν τις κριτικές του όμως. Ο Αργύρης Ζήλος δεν ειναι πια κοντά μας άναψε ομως οςο ζούσε μπόλικες φωτιές γύρω απο το τραγούδι απο αυτές που πυροδοτούν συζητήσεις και κάνουν τη ζωή μας πιο ενδιαφέρουσα. Συζητήσαμε πολύ στο Δίφωνο για όπου συστεγαστήκαμε υπό τη διευθυνση της Μαριάνθης Πελεβάνη και μετα χαθήκαμε όπως χάθηκαν κι από τον τύπο οι ζωηρές συζητήσεις γύρω απο τα τραγούδια. Η είδηση του θανάτου του με εκανε μοιραία να σκεφτώ τον Αντώνη Φράγκο μέλος κι εκείνος της τότε παρέας μας που δεν ειναι πια μαζί μας.

_______________

Πάνος Χρυσοστόμου

Έχω πολλές ιστορίες να διηγηθώ για τον "θρυλικό" Αργύρη Ζήλο που έφυγε σήμερα από τη ζωή στα 73. Όπως φαντάζομαι οι περισσότεροι που τον διάβαζαν, αλλά και όσοι συνεργαστήκαμε μαζί του τον προηγούμενο αιώνα, στα ηρωικά χρόνια των μουσικών περιοδικών και της "δισκοκριτικής".
Μιας επαγγελματικής δραστηριότητας που χωρίς καμιά αμφιβολία ηγήθηκε μαζί με 2-3 τρεις άλλους τότε. Και που εξαφανίζεται αργά αλλά σταθερά μαζί με τη νέα εποχή και τους παλιούς να αποχωρούν ένας ένας. Μα τι νόημα έχει να τα λέμε; Όσοι ενδιαφέρονται τα ξέρουν ήδη. Καλά και κακά.

Η φωτογραφία του από το MIC