Ακολουθήστε μας στο Google news
Όπως έλεγα και στο Δημήτρη Κανελλόπουλο χθες, το «Je veux» είναι μάλλον το «χειρότερο» τραγούδι του πρώτου προσωπικού της δίσκου, που τιτλοφορείται από το όνομά της (ΖΑΖ). Ωστόσο, ακόμα και αν είναι έτσι, το τραγούδι αυτό είναι πραγματικά εξαιρετικό. Και εχθές ξεσήκωσε το σχεδόν γεμάτο Badminton. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Η Zaz κατάφερε σε πολύ περισσότερα τραγούδια να ξεσηκώσει τους θεατές και να τους κάνει να σηκωθούν από τις θέσεις τους, να χορέψουν και να σιγομουρμουρίσουν τα τραγούδια της. Ένα κοινό με αρκετούς γαλλόφωνους ανάμεσά του, οι οποίοι καταλαβαίνανε όσα έλεγε η σχεδόν ντροπαλή Zaz και το μετέφραζαν και για τους υπολοίπους. Εκείνη, επιδεικνύοντας ζηλευτό επαγγελματισμό, είχε φροντίσει να ετοιμάσει αρκετές προτάσεις στα ελληνικά, ενώ επαναλάμβανε διαρκώς την προτροπή «έλα».
Οι μουσικοί που την συνόδευαν ήταν ικανότατοι και πολύ δεμένοι μεταξύ τους. Το σκηνικό λιτό, χωρίς υπερβολές. Η Zaz τραγούδησε σχεδόν όλα τα τραγούδια του άλμπουμ της και μερικά ακόμα διασκευές και ακυκλοφόρητα. Η γαλλική γλώσσα είναι, χωρίς αμφιβολία, μια από τις ωραιότερες γλώσσες του κόσμου, ειδικά στη μελοποιημένη της μορφή, το τραγούδι. Επιπροσθέτως, τα γαλλικά τραγούδια έχουν ποικιλία στη θεματολογία των στίχων τους και ξεφεύγουν πολύ συχνά από τα ερωτικά κλισέ. Αυτό είναι κάτι που διέπει ολόκληρη την ιστορία του γαλλικού τραγουδιού. Από τον Aznavour και το Brel μέχρι τους νεότερους Noir Desire και Tetes Raides ένα αόρατο νήμα, μοιάζει να, δένει τους δημιουργούς.
Η γλώσσα στην οποία είναι γραμμένα τα τραγούδια αυτά, αλλά και η θεματολογία τους άλλες φορές αφελής και άλλες αφοπλιστικά ειλικρινής καθιστά ίσως δύσκολη τη διάδοση του γαλλικού ρεπερτορίου στη χώρα μας. Ωστόσο, εμφανίσεις σαν τη χθεσινή, είναι σίγουρο ότι, μπορούν να τραβήξουν περισσότερο κόσμο προς το γαλλικό τραγούδι. Έτσι, το παλιό σύνθημα «Ελλάς Γαλλία συμμαχία» θα βρει περαιτέρω εφαρμογή και στα μουσικά δρώμενα. Αυτό συνέβαινε παλαιότερα σας θυμίζω τις διασκευές γαλλικών τραγουδιών στα ελληνικά από τον Πυθαγόρα, σε ερμηνεία συνήθως του Γιάννη Πάριου ή τη Χάρις Αλεξίου να τραγουδά Brel και κάποια στιγμή σταμάτησε.
Πέραν αυτών, ομολογώ ότι ανήκω στους φανατικούς θαυμαστές της Zaz. Τη γνώρισα από το «Je veux», αλλά έψαξα και λίγο παραπάνω. Θα σας πρότεινα να κάνετε το ίδιο. Μια βόλτα στο youtube θα σας «αιχμαλωτίσει» Είναι μια θαυμάσια τραγουδίστρια, με εξαιρετικές εκφραστικές και φωνητικές δυνατότητες, που απολαμβάνει το τραγούδι και αυτό φαίνεται. Και φάνηκε και χθες. Της αρέσει πολύ να τραγουδάει. Δεν ξέρω αν είναι η νέα Edith Piaf, όπως λένε στην πατρίδα της (και ούτε με απασχολεί αυτό) , αλλά είναι σαφέστατα εξαιρετική και ταλαντούχα. Ελπίζω να επιστρέψει σύντομα στη χώρα μας σε ανοιχτό θέατρο, όπου θα μπορούμε να είμαστε διαρκώς όρθιοι και να χορεύουμε χωρίς το «κράτημα» που προκαλεί ένας κλειστός χώρος γεμάτος καθίσματα.
Χθες το βράδυ...
17 Μαΐου 2011Εχθές το βράδυ (16/5), στο θέατρο Badminton εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο αθηναϊκό κοινό (οι Θεσσαλονικείς είχαν την τύχη να την απολαύσουν μια μέρα νωρίτερα) η Zaz. Η Zaz, το πραγματικό όνομα της οποίας είναι Isabelle Geffroy, κέρδισε και τους πιο δύσκολους και δύσπιστους ακροατές. Ορμώμενη από την παγκόσμια επιτυχία του τραγουδιού της με τίτλο «Je veux», η γλυκύτατη τραγουδίστρια και τραγουδοποιός πέρασε και από τη χώρα μας, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις.Όπως έλεγα και στο Δημήτρη Κανελλόπουλο χθες, το «Je veux» είναι μάλλον το «χειρότερο» τραγούδι του πρώτου προσωπικού της δίσκου, που τιτλοφορείται από το όνομά της (ΖΑΖ). Ωστόσο, ακόμα και αν είναι έτσι, το τραγούδι αυτό είναι πραγματικά εξαιρετικό. Και εχθές ξεσήκωσε το σχεδόν γεμάτο Badminton. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Η Zaz κατάφερε σε πολύ περισσότερα τραγούδια να ξεσηκώσει τους θεατές και να τους κάνει να σηκωθούν από τις θέσεις τους, να χορέψουν και να σιγομουρμουρίσουν τα τραγούδια της. Ένα κοινό με αρκετούς γαλλόφωνους ανάμεσά του, οι οποίοι καταλαβαίνανε όσα έλεγε η σχεδόν ντροπαλή Zaz και το μετέφραζαν και για τους υπολοίπους. Εκείνη, επιδεικνύοντας ζηλευτό επαγγελματισμό, είχε φροντίσει να ετοιμάσει αρκετές προτάσεις στα ελληνικά, ενώ επαναλάμβανε διαρκώς την προτροπή «έλα». Οι μουσικοί που την συνόδευαν ήταν ικανότατοι και πολύ δεμένοι μεταξύ τους. Το σκηνικό λιτό, χωρίς υπερβολές. Η Zaz τραγούδησε σχεδόν όλα τα τραγούδια του άλμπουμ της και μερικά ακόμα διασκευές και ακυκλοφόρητα. Η γαλλική γλώσσα είναι, χωρίς αμφιβολία, μια από τις ωραιότερες γλώσσες του κόσμου, ειδικά στη μελοποιημένη της μορφή, το τραγούδι. Επιπροσθέτως, τα γαλλικά τραγούδια έχουν ποικιλία στη θεματολογία των στίχων τους και ξεφεύγουν πολύ συχνά από τα ερωτικά κλισέ. Αυτό είναι κάτι που διέπει ολόκληρη την ιστορία του γαλλικού τραγουδιού. Από τον Aznavour και το Brel μέχρι τους νεότερους Noir Desire και Tetes Raides ένα αόρατο νήμα, μοιάζει να, δένει τους δημιουργούς.
Η γλώσσα στην οποία είναι γραμμένα τα τραγούδια αυτά, αλλά και η θεματολογία τους άλλες φορές αφελής και άλλες αφοπλιστικά ειλικρινής καθιστά ίσως δύσκολη τη διάδοση του γαλλικού ρεπερτορίου στη χώρα μας. Ωστόσο, εμφανίσεις σαν τη χθεσινή, είναι σίγουρο ότι, μπορούν να τραβήξουν περισσότερο κόσμο προς το γαλλικό τραγούδι. Έτσι, το παλιό σύνθημα «Ελλάς Γαλλία συμμαχία» θα βρει περαιτέρω εφαρμογή και στα μουσικά δρώμενα. Αυτό συνέβαινε παλαιότερα σας θυμίζω τις διασκευές γαλλικών τραγουδιών στα ελληνικά από τον Πυθαγόρα, σε ερμηνεία συνήθως του Γιάννη Πάριου ή τη Χάρις Αλεξίου να τραγουδά Brel και κάποια στιγμή σταμάτησε. Πέραν αυτών, ομολογώ ότι ανήκω στους φανατικούς θαυμαστές της Zaz. Τη γνώρισα από το «Je veux», αλλά έψαξα και λίγο παραπάνω. Θα σας πρότεινα να κάνετε το ίδιο. Μια βόλτα στο youtube θα σας «αιχμαλωτίσει» Είναι μια θαυμάσια τραγουδίστρια, με εξαιρετικές εκφραστικές και φωνητικές δυνατότητες, που απολαμβάνει το τραγούδι και αυτό φαίνεται. Και φάνηκε και χθες. Της αρέσει πολύ να τραγουδάει. Δεν ξέρω αν είναι η νέα Edith Piaf, όπως λένε στην πατρίδα της (και ούτε με απασχολεί αυτό) , αλλά είναι σαφέστατα εξαιρετική και ταλαντούχα. Ελπίζω να επιστρέψει σύντομα στη χώρα μας σε ανοιχτό θέατρο, όπου θα μπορούμε να είμαστε διαρκώς όρθιοι και να χορεύουμε χωρίς το «κράτημα» που προκαλεί ένας κλειστός χώρος γεμάτος καθίσματα.
