Ακολουθήστε μας στο Google news
Πέρασαν πολλά χρόνια από την πρώτη φορά που άκουσα «ζωντανά» τον «ασημένιο άντρα με τη βαρειά φωνή» όπως τον αποκαλεί ο Λουδοβίκος των Ανωγείων στο τραγούδι του «Η πύλη της άμμου». Πέρασαν πολλά χρόνια από εκείνη την εμφάνισή του στο θέατρο Μινώα. Τότε που με είχε σχεδόν με το ζόρι «τραβήξει» στη συναυλία ο φίλος μου ο Κυριάκος. Πόσο δίκιο είχε. Από τότε έχω δει το Μάλαμα πολλές φορές live. Παλαιότερα μάλιστα κανόνιζα τις καλοκαιρινές διακοπές μου, ακολουθώντας την περιοδεία του. Είχαμε μιλήσει κιόλας μετά από μια συναυλία στο Μπούρτζι της Σκιάθου, στις 5 Αυγούστου του 1996 (έχω ακόμα το απόκομμα του εισιτηρίου που το αποδεικνύει). Και μερικές μέρες αργότερα, στις 28 Αυγούστου, στο θεατράκι της Ρεματιάς στο Χαλάνδρι, ο Σωκράτης μού πρόσφερε κι ας μην το ξέρει μία από τις ωραιότερες μουσικές αναμνήσεις, όταν, κλείνοντας φώτα και ενισχυτές, έπαιξε κυριολεκτικά unplugged μερικά τραγούδια κάτω από την πανσέληνο. Είμαι βέβαιος ότι την Τετάρτη στο Λυκαβηττό θα είναι για ακόμα μία φορά καταπληκτικός.
Εμφανίζεστε σε συναυλίες το καλοκαίρι και μαγαζιά το χειμώνα. Προτιμάτε κάποιο από τα δύο και αν ναι για ποιο λόγο;
Δεν υπάρχει διαφορά. Απλά στα μαγαζιά το χειμώνα μπορείς να τραβήξεις τη διάρκεια του προγράμματος λίγο περισσότερο.
Ένα τραγούδι σας, η «Πριγκηπέσα», παίζεται αυτή τη στιγμή σε όλα τα πάλκα της χώρας. Από τα μεγάλα μαγαζιά της παραλίας, μέχρι μικρές μουσικές σκηνές. Πως αντιμετωπίζετε την επιτυχία αυτή; Συμμερίζεστε τον εκνευρισμό πολλών ακροατών σας για το γεγονός ότι τραγουδιστές του λεγόμενου «σκυλάδικου» τραγουδούν το τραγούδι σας;
Τα τραγούδια είναι όλων. Αν υπέφερα απτον τρόπο εκτέλεσης ενός τραγουδιού θα έπρεπε να μπώ στην διαδικασία να το υπερασπιστώ. Κι εγώ δεν νοιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ απολύτως τίποτα, γιατί δεν αισθάνομαι προσβεβλημένος από κανέναν κι από τίποτα. Αν ήταν διαφορετικά τότε ο Βαμβακάρης, ο Θεοδωράκης, ο Άκης Πάνου, ο Λοίζος, ο Χατζηδάκης , ο Τσιτσάνης και πολλοί άλλοι θα με σκότωναν γιατί τους τραγουδάω όποτε έχω κέφια.
Πως και δεν είχατε εμφανιστεί τόσο καιρό μόνος σας στο θέατρο του Λυκαβηττού;
Δεν ήθελα οπωσδήποτε τον Λυκαβηττό, αλλά η παύση του θεάτρου του Βύρωνα μου δίνει την ευκαιρία να αλλάξω χώρο.
Εδώ και καιρό έχετε επιλέξει να ζείτε μακριά από κάποιο αστικό κέντρο. Πως πήρατε αυτή την απόφαση; Σε επίπεδο δημιουργικό σάς βοήθησε αυτό;
Πριν από 20 χρόνια έγραψα ένα τραγούδι με τίτλο «Πάμε να φύγουμε απ αυτή την πόλη». Το άκουσα πιο προσεκτικά όταν το τραγουδούσα μπροστά σε ακροατήριο και είπα να το πραγματοποιήσω. Δεν με ενδιαφέρει ο συνωστισμός. Όσο για το δημιουργικό μέρος αυτής της υπόθεσης, είναι μύθος. Τα τραγούδια δεν γράφονται σε ιδεώδη περιβάλλοντα . Γράφονται παντού και όποτε θέλουν.
Αν έπρεπε να διαλέξετε μια άλλη μορφή τέχνης, εκτός της μουσικής και του τραγουδιού, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;
Δε θα διάλεγα άλλη τέχνη, θα προτιμούσα να δουλεύω σε εμπορικά πλοία.
Εδώ και αρκετά χρόνια τραγουδάτε επαγγελματικά. Ποιες είναι οι διαφορές σε σχέση με πριν; Υπάρχουν στιγμές που νοσταλγείτε το τραγούδι της εποχής της ανωνυμίας;
Να είστε σίγουρος ότι δε νοσταλγώ απολύτως τίποτα και όχι μόνο στο πεδίο του τραγουδιού αλλά και όλης της ζωής γενικά. Ας μην εξιδανικεύουμε καταστάσεις μόνο και μόνο επειδή είναι παρελθόν.
Θυμόσαστε πότε ακούσατε για πρώτη φορά ένα τραγούδι σας στο ραδιόφωνο; Ποιο ήταν αυτό και σε ποια συγκυρία; Ακούτε ραδιόφωνο σήμερα;
Οι πρώτες ακροάσεις τραγουδιών μου ήταν ιδιαίτερα αμήχανες έως απορριπτικές . Δεν υπήρχε η σημερινή τεχνολογία που βοηθάει τους χρήστες να εξοικειώνονται με τα ηχητικά αποτελέσματα της δουλειάς τους. Έτσι ξαφνικά άκουσα μια μέρα έναν χαμηλότονο τραγουδοποιό που μου θύμιζε κάτι. Αυτός ήμουν εγώ. Δεν τρελάθηκα . Αυτά που έλεγε και όπως τα έλεγε με δυσκόλεψαν αρκετά. Δεν μου ήταν ευχάριστος και πέρασαν χρόνια να τον συνηθίσω. Φαντάζομαι ότι και οι υπόλοιποι ακροατές θα αισθάνθηκαν εξίσου περίεργα. Σήμερα προσπαθώ να ακούσω ραδιόφωνο ειδικά όταν ταξιδεύω αλλά είναι σχεδόν μάταιο. Θα περίμενε κανείς έναν πιο συγκροτημένο λόγο απ τους παρουσιαστές ή τους επιμελητές των play list, αλλά το επίπεδο των εκπομπών είναι κάτω του μηδενός. Σαν να γίνεται ένας καταναγκαστικός υποβιβασμός από τα μέσα επικοινωνίας. Ίσως γιατί δεν είναι μέσα επικοινωνίας αλλά κάτι άλλο.
Έχετε ακόμα την πρώτη σας κιθάρα; Πόσες κιθάρες έχετε και ποια είναι η αγαπημένη σας;
Δεν έχω καμιά κιθάρα από παλιά. Τις έδωσα όλες εκεί που τις χρειάζονταν κάποιοι την κατάλληλη στιγμή. Τώρα έχω αρκετά όργανα που είναι όλα τους αγαπημένα και λειτουργικά.
info
Τετάρτη 29 Ιουνίου
Θέατρο Λυκαβηττού
Εισιτήρια: 18 ευρώ (φοιτητικά 15 ευρώ)
Ο Σωκράτης Μάλαμας μιλάει στο e-tetRadio
01 Ιουλίου 2011Ο Σωκράτης Μάλαμας εμφανίζεται στο Θέατρο του Λυκαβηττού στις 11 Ιουλίου. Μολονότι έχει ξαναεμφανιστεί πριν από μερικά χρόνια στον ίδιο χώρο μαζί με τη Χάρις Αλεξίου και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, είναι η πρώτη φορά που θα βρίσκεται στο Λυκαβηττό μόνος του.Πέρασαν πολλά χρόνια από την πρώτη φορά που άκουσα «ζωντανά» τον «ασημένιο άντρα με τη βαρειά φωνή» όπως τον αποκαλεί ο Λουδοβίκος των Ανωγείων στο τραγούδι του «Η πύλη της άμμου». Πέρασαν πολλά χρόνια από εκείνη την εμφάνισή του στο θέατρο Μινώα. Τότε που με είχε σχεδόν με το ζόρι «τραβήξει» στη συναυλία ο φίλος μου ο Κυριάκος. Πόσο δίκιο είχε. Από τότε έχω δει το Μάλαμα πολλές φορές live. Παλαιότερα μάλιστα κανόνιζα τις καλοκαιρινές διακοπές μου, ακολουθώντας την περιοδεία του. Είχαμε μιλήσει κιόλας μετά από μια συναυλία στο Μπούρτζι της Σκιάθου, στις 5 Αυγούστου του 1996 (έχω ακόμα το απόκομμα του εισιτηρίου που το αποδεικνύει). Και μερικές μέρες αργότερα, στις 28 Αυγούστου, στο θεατράκι της Ρεματιάς στο Χαλάνδρι, ο Σωκράτης μού πρόσφερε κι ας μην το ξέρει μία από τις ωραιότερες μουσικές αναμνήσεις, όταν, κλείνοντας φώτα και ενισχυτές, έπαιξε κυριολεκτικά unplugged μερικά τραγούδια κάτω από την πανσέληνο. Είμαι βέβαιος ότι την Τετάρτη στο Λυκαβηττό θα είναι για ακόμα μία φορά καταπληκτικός.
Εμφανίζεστε σε συναυλίες το καλοκαίρι και μαγαζιά το χειμώνα. Προτιμάτε κάποιο από τα δύο και αν ναι για ποιο λόγο;
Δεν υπάρχει διαφορά. Απλά στα μαγαζιά το χειμώνα μπορείς να τραβήξεις τη διάρκεια του προγράμματος λίγο περισσότερο.
Ένα τραγούδι σας, η «Πριγκηπέσα», παίζεται αυτή τη στιγμή σε όλα τα πάλκα της χώρας. Από τα μεγάλα μαγαζιά της παραλίας, μέχρι μικρές μουσικές σκηνές. Πως αντιμετωπίζετε την επιτυχία αυτή; Συμμερίζεστε τον εκνευρισμό πολλών ακροατών σας για το γεγονός ότι τραγουδιστές του λεγόμενου «σκυλάδικου» τραγουδούν το τραγούδι σας;
Τα τραγούδια είναι όλων. Αν υπέφερα απτον τρόπο εκτέλεσης ενός τραγουδιού θα έπρεπε να μπώ στην διαδικασία να το υπερασπιστώ. Κι εγώ δεν νοιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ απολύτως τίποτα, γιατί δεν αισθάνομαι προσβεβλημένος από κανέναν κι από τίποτα. Αν ήταν διαφορετικά τότε ο Βαμβακάρης, ο Θεοδωράκης, ο Άκης Πάνου, ο Λοίζος, ο Χατζηδάκης , ο Τσιτσάνης και πολλοί άλλοι θα με σκότωναν γιατί τους τραγουδάω όποτε έχω κέφια.
Πως και δεν είχατε εμφανιστεί τόσο καιρό μόνος σας στο θέατρο του Λυκαβηττού; Δεν ήθελα οπωσδήποτε τον Λυκαβηττό, αλλά η παύση του θεάτρου του Βύρωνα μου δίνει την ευκαιρία να αλλάξω χώρο.
Εδώ και καιρό έχετε επιλέξει να ζείτε μακριά από κάποιο αστικό κέντρο. Πως πήρατε αυτή την απόφαση; Σε επίπεδο δημιουργικό σάς βοήθησε αυτό;
Πριν από 20 χρόνια έγραψα ένα τραγούδι με τίτλο «Πάμε να φύγουμε απ αυτή την πόλη». Το άκουσα πιο προσεκτικά όταν το τραγουδούσα μπροστά σε ακροατήριο και είπα να το πραγματοποιήσω. Δεν με ενδιαφέρει ο συνωστισμός. Όσο για το δημιουργικό μέρος αυτής της υπόθεσης, είναι μύθος. Τα τραγούδια δεν γράφονται σε ιδεώδη περιβάλλοντα . Γράφονται παντού και όποτε θέλουν.
Αν έπρεπε να διαλέξετε μια άλλη μορφή τέχνης, εκτός της μουσικής και του τραγουδιού, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;
Δε θα διάλεγα άλλη τέχνη, θα προτιμούσα να δουλεύω σε εμπορικά πλοία.
Εδώ και αρκετά χρόνια τραγουδάτε επαγγελματικά. Ποιες είναι οι διαφορές σε σχέση με πριν; Υπάρχουν στιγμές που νοσταλγείτε το τραγούδι της εποχής της ανωνυμίας;
Να είστε σίγουρος ότι δε νοσταλγώ απολύτως τίποτα και όχι μόνο στο πεδίο του τραγουδιού αλλά και όλης της ζωής γενικά. Ας μην εξιδανικεύουμε καταστάσεις μόνο και μόνο επειδή είναι παρελθόν.
Θυμόσαστε πότε ακούσατε για πρώτη φορά ένα τραγούδι σας στο ραδιόφωνο; Ποιο ήταν αυτό και σε ποια συγκυρία; Ακούτε ραδιόφωνο σήμερα;
Οι πρώτες ακροάσεις τραγουδιών μου ήταν ιδιαίτερα αμήχανες έως απορριπτικές . Δεν υπήρχε η σημερινή τεχνολογία που βοηθάει τους χρήστες να εξοικειώνονται με τα ηχητικά αποτελέσματα της δουλειάς τους. Έτσι ξαφνικά άκουσα μια μέρα έναν χαμηλότονο τραγουδοποιό που μου θύμιζε κάτι. Αυτός ήμουν εγώ. Δεν τρελάθηκα . Αυτά που έλεγε και όπως τα έλεγε με δυσκόλεψαν αρκετά. Δεν μου ήταν ευχάριστος και πέρασαν χρόνια να τον συνηθίσω. Φαντάζομαι ότι και οι υπόλοιποι ακροατές θα αισθάνθηκαν εξίσου περίεργα. Σήμερα προσπαθώ να ακούσω ραδιόφωνο ειδικά όταν ταξιδεύω αλλά είναι σχεδόν μάταιο. Θα περίμενε κανείς έναν πιο συγκροτημένο λόγο απ τους παρουσιαστές ή τους επιμελητές των play list, αλλά το επίπεδο των εκπομπών είναι κάτω του μηδενός. Σαν να γίνεται ένας καταναγκαστικός υποβιβασμός από τα μέσα επικοινωνίας. Ίσως γιατί δεν είναι μέσα επικοινωνίας αλλά κάτι άλλο.
Έχετε ακόμα την πρώτη σας κιθάρα; Πόσες κιθάρες έχετε και ποια είναι η αγαπημένη σας;
Δεν έχω καμιά κιθάρα από παλιά. Τις έδωσα όλες εκεί που τις χρειάζονταν κάποιοι την κατάλληλη στιγμή. Τώρα έχω αρκετά όργανα που είναι όλα τους αγαπημένα και λειτουργικά.
info
Τετάρτη 29 Ιουνίου
Θέατρο Λυκαβηττού
Εισιτήρια: 18 ευρώ (φοιτητικά 15 ευρώ)
