Ακολουθήστε μας στο Google news
Ω Πάτρα... Όταν ο υπεύθυνος του Λιθογραφείου μας ενημέρωσε ότι έχουμε 30 εισιτήρια το βρήκαμε απολύτως φυσιολογικό. Βέβαια το 2009 στον ίδιο χώρο είχαμε περίπου 400 άτομα! Παιδιά εμείς δεν είμαστε ντετέκτιβ, μουσική παίζουμε. Δεν ξέρουμε γιατί ο χορηγός επικοινωνίας πέρασε από το στάδιο ενθουσιασμένος με το live-να βοηθήσουμε όσο μπορούμε, στο στάδιο δεν κάνουμε αφισοκόλληση, στο στάδιο δεν αναλαμβάνουμε τίποτα. Ούτε ξέραμε τι να πούμε όταν ο άνθρωπος που κατέβηκε με δικά του έξοδα από την Αθήνα για να κολλήσει 150 αφίσες, μας πήρε τηλέφωνο 3 μέρες μετά για να μας πει ότι κάποιος τις κατέβασε σχεδόν όλες... Η αλήθεια είναι κάνοντας πριν το live μια μεγάλη βόλτα στους δύο κεντρικούς δρόμους της Πάτρας καταφέραμε να βρούμε σε 2 σημεία αφίσες, και άλλες 5-6 μετά το live.(!!!???)
Μας είπανε λοιπόν στο τέλος ότι μπορεί να είχε τις καλύτερες προθέσεις αυτός που ήθελε να μας βοηθήσει για αυτό το live, αλλά στην Πάτρα κάνουν συγκεκριμένοι άνθρωποι τις συναυλίες και την επόμενη φορά καλό θα ήταν κάπως να συνεργαστούμε με αυτούς που κάνουν σωστά τη δουλειά. Η απορία μας λοιπόν και αυτό που ρωτήσαμε τους 30 που βρίσκονταν στον χώρο ήταν πως καταφέρανε να μάθουν ότι παίζουμε. Αλλά πόσο ανθρώπινο και μεγαλοπρεπές από την πλευρά σας. Ήταν πολύ συγκινητικό το γεγονός ότι σχεδόν όλοι όσοι ήρθαν στο live πήρανε το album φεύγοντας, ή πόση προσπάθεια χρειάστηκε να παρηγορήσω τον Αντρέα που έφερε τα ηχητικά, ο οποίος επαναλάμβανε, το μόνο που μένει τελικά είναι η Πίκρα. Δεν πειράζει βρε Αντρέα, καλέ μου άνθρωπε, πάμε παρακάτω! Όχι, είναι κρίμα. Μωρέ, θα χαλάσουμε τις καρδιές μας τώρα; Σας ευχαριστήσαμε όλους, ελπίζουμε αρκετά. Αναλαμβάνουμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί, και δεν μας απασχολεί το πως, το γιατί, η αλήθεια και το ψέμα.
Πρέπει ξεχωριστά από όλους τους άλλους να ευχαριστήσουμε τον Ταξιάρχη που φεύγοντας από το Λιθογραφείο μας άφησε, χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς μας, έναν φάκελο γεμάτο με τις σκέψεις του για τους 2L8, το New Battles, και τι σημαίνει για αυτόν. Μας τιμάνε όσα γράφεις για εμάς. Μας καταλογίζεις θάρρος, ρίσκο και αποφασιστικότητα. Γράφεις: "Οι 2L8 πιστεύουν σε ένα αύριο που θα' ναι καλύτερο! Και καλά κάνουν... Έτσι είναι η ζωή, πρέπει να πιστεύεις, γιατί το αύριο θα είναι καλύτερο...".
Ναι φίλε μου... Μαζί σου!
Η μπάντα λοιπόν μπήκε στο ελαφρώς τρακαρισμένο βαν της (τι γέλια ρε παιδιά - τι άλλο θα συμβεί;) και επέστρεψε κουρασμένη και χρεοκοπημένη στην βάση της. Και στο τέλος είχε μόνο χαμόγελα και αγκαλιές!
Στο site τους...
24 Ιανουαρίου 2012Το εξαιρετικό και ανατρεπτικό συγκρότημα των 2L8 έδωσε μία επιτυχημένη συναυλία την Παρασκευή στο Bios (δυστυχώς, δεν πήγα για να σας μεταφέρω εντυπώσεις). Την επόμενη έπαιζαν στην Πάτρα. Ιδού λοιπόν τι συνέβη εκεί, πως το περιγράφει δηλαδή το ίδιο το γκρουπ:Ω Πάτρα... Όταν ο υπεύθυνος του Λιθογραφείου μας ενημέρωσε ότι έχουμε 30 εισιτήρια το βρήκαμε απολύτως φυσιολογικό. Βέβαια το 2009 στον ίδιο χώρο είχαμε περίπου 400 άτομα! Παιδιά εμείς δεν είμαστε ντετέκτιβ, μουσική παίζουμε. Δεν ξέρουμε γιατί ο χορηγός επικοινωνίας πέρασε από το στάδιο ενθουσιασμένος με το live-να βοηθήσουμε όσο μπορούμε, στο στάδιο δεν κάνουμε αφισοκόλληση, στο στάδιο δεν αναλαμβάνουμε τίποτα. Ούτε ξέραμε τι να πούμε όταν ο άνθρωπος που κατέβηκε με δικά του έξοδα από την Αθήνα για να κολλήσει 150 αφίσες, μας πήρε τηλέφωνο 3 μέρες μετά για να μας πει ότι κάποιος τις κατέβασε σχεδόν όλες... Η αλήθεια είναι κάνοντας πριν το live μια μεγάλη βόλτα στους δύο κεντρικούς δρόμους της Πάτρας καταφέραμε να βρούμε σε 2 σημεία αφίσες, και άλλες 5-6 μετά το live.(!!!???)
Μας είπανε λοιπόν στο τέλος ότι μπορεί να είχε τις καλύτερες προθέσεις αυτός που ήθελε να μας βοηθήσει για αυτό το live, αλλά στην Πάτρα κάνουν συγκεκριμένοι άνθρωποι τις συναυλίες και την επόμενη φορά καλό θα ήταν κάπως να συνεργαστούμε με αυτούς που κάνουν σωστά τη δουλειά. Η απορία μας λοιπόν και αυτό που ρωτήσαμε τους 30 που βρίσκονταν στον χώρο ήταν πως καταφέρανε να μάθουν ότι παίζουμε. Αλλά πόσο ανθρώπινο και μεγαλοπρεπές από την πλευρά σας. Ήταν πολύ συγκινητικό το γεγονός ότι σχεδόν όλοι όσοι ήρθαν στο live πήρανε το album φεύγοντας, ή πόση προσπάθεια χρειάστηκε να παρηγορήσω τον Αντρέα που έφερε τα ηχητικά, ο οποίος επαναλάμβανε, το μόνο που μένει τελικά είναι η Πίκρα. Δεν πειράζει βρε Αντρέα, καλέ μου άνθρωπε, πάμε παρακάτω! Όχι, είναι κρίμα. Μωρέ, θα χαλάσουμε τις καρδιές μας τώρα; Σας ευχαριστήσαμε όλους, ελπίζουμε αρκετά. Αναλαμβάνουμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί, και δεν μας απασχολεί το πως, το γιατί, η αλήθεια και το ψέμα.Πρέπει ξεχωριστά από όλους τους άλλους να ευχαριστήσουμε τον Ταξιάρχη που φεύγοντας από το Λιθογραφείο μας άφησε, χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς μας, έναν φάκελο γεμάτο με τις σκέψεις του για τους 2L8, το New Battles, και τι σημαίνει για αυτόν. Μας τιμάνε όσα γράφεις για εμάς. Μας καταλογίζεις θάρρος, ρίσκο και αποφασιστικότητα. Γράφεις: "Οι 2L8 πιστεύουν σε ένα αύριο που θα' ναι καλύτερο! Και καλά κάνουν... Έτσι είναι η ζωή, πρέπει να πιστεύεις, γιατί το αύριο θα είναι καλύτερο...".
Ναι φίλε μου... Μαζί σου!
Η μπάντα λοιπόν μπήκε στο ελαφρώς τρακαρισμένο βαν της (τι γέλια ρε παιδιά - τι άλλο θα συμβεί;) και επέστρεψε κουρασμένη και χρεοκοπημένη στην βάση της. Και στο τέλος είχε μόνο χαμόγελα και αγκαλιές!
