Fine living Η Απόλαυση ξεκινά τη στιγμή που της επιτρέπουμε να έρθει...
21 Μαρτίου 2009Fine living
Η Απόλαυση ξεκινά τη στιγμή που της επιτρέπουμε να έρθει...
Καλή ζωή. Αν το έλεγα αυτολεξεί στη γιαγιά μου, θα το συμπλήρωνε με τη μόνη συνέχεια που ήξερε: «καλή ζωή, σκατένια διαθήκη».
Στο βάθος του ταλαιπωρημένου συλλογισμού της, με τις χρεώσεις ενός πολέμου, μια κατοχής και μιας αντίστασης, η μόνη αγάγκη, που αναγνώριζε προς ικανοποίηση στον εαυτό της και στους άλλους ήταν αυτή για ασφάλεια, για πρακτική λύση σε πρακτικά ζητήματα.
Ακριβώς όπως το μουρμουρούσε και στο μόττο της: να έχουμε μια μπουκιά να φάμε, κι ένα κεραμύδι να μπούμε από κάτω να το φάμε...
Στην εποχή μας, βασικά θέματα επιβίωσης είναι αν όχι λυμμένα, σαφώς πιο πολύπλοκα, αλλά στην πρώτη θεώρισή τους αποκατεστημένα.
Κι επειδή όλα σε μια νομοτέλεια κινούνται, επειδή τη μπουκιά την έχουμε, είπαμε να τη νοστιμίσουμε με μια στάλα Foie Gras και καθώς το λιπαρό της υφής του, επιτάσσει οξύτητα και σώμα, αρκεί και μια χρονολογημένη Σαμπάνια, κατά προτίμηση Blanc de Blancs, για να χωνέψουμε, αφού ζήσουμε στην στοματική μας παλέτα, την επιτομή της αρμονίας των γεύσεων..
Όμως η καλή ζωή δε φύεται μόνη της σε κλασσαρισμένους αμπελώνες, ούτε στρώνεται μαζί με ακριβά λινά σε ροτόντες περιωπής. Δεν πωλείται σε υψηλά κείμενα ράφια delicatessen, ούτε μετράται με τίτλους και πρωτόκολλα...
Η καλή ζωή είναι το ίχνος πολιτισμού, που αφήνουν οι ζώντες εν πολιτισμώ...
Η γαστρονομία, το κρασί, η art de la table, οι τουριστικές επιστήμες και πολλώ δε μάλλον η ίδια η απόλαυση, είναι αυτό που εξωτερικεύουμε μετά από κάθε στιγμή ευφορίας. Είναι η συναισθηματική δόνηση, που εκπέμπουμε κι αντιλαμβάνονται ως βαρόμετρο οι άλλοι, οι όποιοι άλλοι, εισπράττοντας πόσο ένα κοστούμι καλοζωϊας το φοράμε ή μας φορά..
H πιο σπουδαία αρετή της καλής ζωής, είναι πως όποιος τη ζει, φαίνεται και κολαούζο δε θέλει...
Δε σηκώνει ετικέτες, ταμπέλες, δικαιολογίες, σνομπισμούς και βεντέτες.
Είναι η ίδια κοινή ενέργεια, που ενώνει ως λουκούλεια αρετή μία καλομαγειρεμένη μεσηννειακή σελινάδα με τα Coquilles St. Jacques, τον πιο μυθικό γαστρονομικό θησαυρό του Ατλαντικού. Είναι η διάκριση της τιμιότητας, της απεριττότητας της ιδέας, της καθαρότητας της νοστιμιάς.
Ο όρος gourmet κατήντησε να έχει σταυρωθεί περισσότερες φορές από τον Ιησού.
Οπότε gourmet δεν είναι απαραίτητα έτσι ονομάστηκε και σαφώς δεν οδηγεί και στην συνεκδοχική του απόλαυση...
Όμως, κάποια κατακλείδα μένει..
Κι αυτή προσμετράται μόνο σε ποιότητα, έμπευση, ειλικρίνεια.
Αυτά κι όπως μεταφράζονται σε ετικέτες κρασιού κι αποστάγματος, σε γεύσεις και προϊόντα γαστρονομίας, ιδέες και τόπους, ταξίδια με ανακαλύψεις που έτερψαν αρμοδίως στομάχι και νου, ανθρώπους πίσω από κουζίνες, μπάρες, κάβες, μαγειριά και βιτρίνες, σε απόλυτη συνάρτηση με το συναίσθημα πληρότητας, που δίνει ο ευχάριστος αιφνιδιασμός της απόλαυσης, αυτά ακριβώς θα τα αναζητούμε για να τα παρουσιάσουμε εδώ.
Για τη γεύση της καλής ζωής.
...που αν και διαρκεί μόλις μερικά δεύτερα, η επίγευσή της, ως ο αναμνησιακός της απόηχος, μπορούν να κρατήσουν σχεδόν όσο κι ένα «για πάντα»...
