Επικίνδυνα λεκτικά… παιχνίδια διχασμού

Επικίνδυνα λεκτικά… παιχνίδια διχασμού
Ακολουθήστε μας στο Google news

Οι περισσότεροι πολιτικοί και βεβαίως πολλοί δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν τη γλώσσα με έναν τρόπο… συνθηματικό.

29 Ιουνίου 2018

Του Σωτήρη Μανιάτη

Κάνουν χρήση στην καλύτερη των περιπτώσεων 300 λέξεων επαναλαμβάνοντας κυρίως τις πιο… ηχηρές, αυτές που κάνουν «θόρυβο». Αναζητούν πάντα κάποιο ευφυολόγημα, μια έξυπνη ατάκα, μια κλισέ φράση, κάτι περιπαικτικό για τον αντίπαλο, κάτι αιχμηρό για να απευθυνθούν ουσιαστικά στο δικό τους κοινό. Οι πολιτικοί γνωρίζουν καλά ότι τα μέσα, οι δημοσιογράφοι, αναζητούν κάτι περίεργο, εμφατικό για να πιαστούν και να μεταφέρουν ένα γεγονός, να κάνουν ένα σχόλιο, να αρθρογραφήσουν, να συνδυάσουν διαφορετικές ενέργειες. Αυτά όταν συμβαίνουν σε ένα ήπιο κλίμα κάνουν για λίγο «ντόρο», άλλοτε πετυχαίνουν άλλοτε όχι το στόχο τους κι έπειτα περνούν στη… λήθη.

Σε πολιτικά φορτισμένες περιόδους όμως τα πράγματα αλλάζουν. Οι εξαιρετικά… επιθετικές σπόντες που εξαπολύουν στελέχη κομμάτων είτε της συγκυβέρνησης είτε της αντιπολίτευσης αλλά και ο τρόπος που τις χρησιμοποιούν δημοσιογράφοι οδηγούν σε ένα διχαστικό κλίμα που ολοένα και φουντώνει τελευταία. Η ευκολία με την οποία πολιτικοί εξαπολύουν λεκτικές επιθέσεις εναντίον αντιπάλων τους, το ύφος και οι λέξεις που χρησιμοποιούν δημιουργούν επικίνδυνα φαινόμενα. Και κανείς τους δεν ενδιαφέρεται να ανιχνεύσει πως μπορεί όλα αυτά να εκλαμβάνονται από μερίδες πολιτών. Κάνουν το πολιτικο-επικοινωνιακό παιχνίδι τους, πιστεύουν ότι έχουν εξυπηρετήσει τους… σκοπούς τους χωρίς να τους απασχολεί αν με αυτόν τον τρόπο «πυροδοτούν» μηχανισμούς που μετέπειτα είναι δύσκολο να… αφοπλίσουν.

Στο επικίνδυνο αυτό παιχνίδι παίρνουν μέρος με τη σειρά τους και κάποιοι… δημοσιογράφοι. Με ύφος χιλίων καρδιναλίων, οι έχοντες τη γνώση της μοναδικής αλήθειας, εξαπολύουν λεκτικές επιθέσεις, λες κι ανταγωνίζονται ποιος θα χυδαιολογήσει περισσότερο. Ποιος θα χτυπήσει στο χαμηλό υπογάστριο πολιτών πολλοί εκ των οποίων εδώ και σχεδόν μια δεκαετία προσπαθούν –όχι να ζήσουν- να επιβιώσουν, να τα βγάλουν πέρα. Σχολιάζουν τους πάντες και τα πάντα, νιώθουν ο… περιούσιος λαός της δημοσιογραφίας, στηλιτεύουν κάθε… αντίπαλο, δεν αφήνουν να πέσει κάτω το παραμικρό και όποιον έχει διαφορετική άποψη, διαφορετική αντίληψη από τη δική τους κάνουν τα πάντα να τον πετάξουν στον… Καιάδα τους. Δεν τους απασχολεί διόλου ότι απευθύνονται σε πολίτες που έχουν εξαντληθεί, έχουν μπαφιάσει τα τελευταία χρόνια, είναι ψυχικά… μουδιασμένοι και πλέον ευεπίφοροι σε διάφορες… Σειρήνες.

Και σε μια… πυριτιδαποθήκη μάλλον πιο συνετό είναι να μην παίζεις με τα σπίρτα.