Στέρεο Νόβα μίας άλλης εποχής

Στέρεο Νόβα μίας άλλης εποχής
Ακολουθήστε μας στο Google news

Σκέφτομαι πως δεν είναι τυχαίο που οι Στέρεο Νόβα διαλύθηκαν τότε που διαλύθηκαν κι έμειναν μία καλή ανάμνηση. Ακούγοντάς τους χθες βράδυ στο ΚΠΙΣΝ ένιωθα πως είναι ένα ρετρό συγκρότημα με ρετρό ήχο.

19 Ιουνίου 2018

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Ισως είναι και η... κατάρα της ηλεκτρονικής μουσικής: ακούγεται πρωτοποριακή στην εποχή της αλλά εξαιρετικά παρωχημένη κάποιο διάστημα μετά. Δεν είναι όπως η ροκ που ακούγεται διαχρονικά.

Οι Στέρεο Νόβα λοιπόν ξανά μαζί σε ένα reunion live στο Nostos Summer Festival, στο Ξέφωτο του ΚΠΙΣΝ, στο κατάμεστο ξέφωτο. Ηταν και δωρεάν βέβαια η συναυλία οπότε πέρασε και κόσμος που ίσως να μην ενδιαφερόταν πολύ για τη μουσική αλλά είδε φως και μπήκε. Ωστόσο οι περισσότεροι εκεί ήξεραν που βρίσκονταν και για ποιον ακρβώς λόγο. Να ακούσουν και να δουν τους Στέρεο Νόβα ήθελαν, μετά από τόσα χρόνια (επιτέλους). Και νομίζω πως το ντουέτο (τρίο χθες) του Κωνσταντίνου Β. και του Μιχάλη Δ. (με κίτρινα κράνη εργασίας στο κεφάλι) τους αποζημίωσε με ένα χορταστικό live, δίωρο σχεδόν, με τις πιο γνωστές συνθέσεις του από το παρελθόν. Μία συναυλία για ενήλικο κοινό που έχει περάσει πλέον τα 40. «Συγκίνηση, αληθινή συγκίνηση», άκουσα από έναν τύπο πίσω μου που είχε ανεβάσει την κόρη του, 5-6 ετών, στους ώμους του. Ετσι, ήταν, το (κατ)ευχαριστήθηκαν όλοι... 

Αρκεί λοιπόν η συγκίνηση για μία συναυλία; Ναι, αρκεί, αλλά όχι για κάτι παραπάνω. Ο ήχος των Στέρεο Νόβα ανήκει σε μία άλλη εποχή και, δυστυχώς ή ευτυχώς (προφανώς και το πρώτο), δεν βρίσκει χώρο στο σήμερα. Τα λέγαμε και με το καινούργιο τους άλμπουμ (ΕΔΩ) που ήταν επίσης out of season.

Κατά τ' άλλα το Summer Nostos Festival είναι ειδικά φέτος ένα τεράστιο φεστιβάλ και οργανωμένο τέλεια. Με πάρα πολλά ονόματα και σε πολλές κατηγορίες. Η ένστασή μου για τη δωρεάν είσοδο γνωστή. Το καλό είναι που έχει οθόνες σε όλη την έκταση του ΚΠΙΣΝ να βλέπουν όλοι ζωντανά την κεντρική συναυλία του SNF όπου και να κάθονται. Το κακό είναι πως δεν είχε video wall και μέσα στο χώρο. Εκεί ακριβώς που έπρεπε δηλαδή. Και, ξέρετε, όταν υπάρχει 10 χιλιάδες κόσμος (ή και περισσότερος) όπως χθες, δίχως video wall δεν βλέπεις τίποτε.

Τελικό συμπέρασμα πάντως μόνο θετικό. Σήμερα John Cale, έτσι; Τεράστιος. 

(Φωτογραφίες: Ανδρέας Σιμόπουλος)