Ακολουθήστε μας στο Google news
- Τέλος πάντων, στην ημερησία διάταξη τώρα, καθώς με τα περί Βαρκελώνης μάλλον θα χρειαστεί να επανέλθουμε, διότι ο Κανελλόπουλος το πήρε προσωπικά να υπερασπίζεται ες αεί την τιμή των καθιερωμένων ροκ αξιών.
- Το Βόρειο Τμήμα των Αναγνωστών καλείται να παραβρεθεί το δίχως άλλο το Σάββατο το βράδυ στο μπαρ Τρυποκάρυδος, στο στενάκι της Λώρη Μαργαρίτη στη Θεσσαλονίκη. Ο Απόστολος Πατριάρχης Βαρνάς γιορτάζει με ολάκερο το ποιμνίο τα πέντε χρόνια του δικτύου S.Y.M.N., όπως ακριβώς αρμόζει στην περίσταση, με ένα πάρτι, αφιέρωμα, showcase, πείτε το όπως θέλετε... στην πιο δραστήρια ελληνική ανεξάρτητη εταιρεία των τελευταίων ετών, την εκ Πατρών Inner Ear ασφαλώς. Μουσική δια χειρός Πατριάρχη, μπόλικο υλικό της Inner Ear για να μοιραστεί στους πιστούς, αλλά και τα εκλεκτά μέλη της ανεξάρτητης σκηνής της πόλης, που πάντα βρίσκονται δίπλα στον Απόστολο, καθότι ομοίως και αυτός είναι πάντα και πριν από όλους τους υπόλοιπους δίπλα τους.
- Τον Απόστολο τον γνωρίσαμε πριν από πέντε χρόνια. Είχε σχετικά πρόσφατα επιστρέψει από τη Γερμανία και σχεδόν σοκαριστήκαμε όταν μάθαμε ότι είναι αυτός που υπέγραφε τη στήλη Propaganda σε κάτι ξεθωριασμένα Ποπ Ροκ της δεκαετίας του 80, που αγοράζουμε μανιωδώς από τα μεταχειρισμένα. Ανταπόκριση από την Κολωνία, εμμονή στην φουτουριστική πλευρά του New Wave και θρυλικές φωτογραφίες του Απόστολου με φυλαριστά δερμάτινα στο πλευρό των ίδιων των Propaganda! Κάπου μέσα σε όλα αυτά το πρώτο γράμμα του Μάρκου Φράγκου στο Ποπ Ροκ να απευθύνεται στην εν λόγω στήλη. Πρόσφατα μας έλεγε ότι είδε τους Killing Joke στην πρώτη τους περιοδεία με εισιτήριο γύρω στα 4 γερμανικά μάρκα και μας έβαλε σε σκέψεις για την επερχόμενη πτώση του ευρώ και το κατά πόσο θα πρέπει να μας θλίβει.
- Πριν ξεσπάσει το κακό του My Space και καταποντιστούμε από μουσική που εφτανε από παντού, ο Απόστολος ορθά αντιλήφθηκε ότι στο διαδίκτυο αναπτύσσεται ένα ξέφραγο χάος καινούργιας μουσικής από το οποίο καλό θα είναι να επιλέγονται με διάφορους εντός και εκτός διαδικτύου- τρόπους αυτοί που πραγματικά αξίζουν, ακριβώς για να μη χαθούν στο χάος. Υπό τον γενικό τίτλο Support Young Musicians Network (aka S.Y.M.N.) τα τελευταία χρόνια ακούστηκαν και προβλήθηκαν δεκάδες νέα σχήματα εγχώρια και μη, τυπώθηκαν δύο σχετικές συλλογές σε CD που κυκλοφόρησαν με το περιοδικό Sonik, πέρασαν αργότερα στο airplay των εκπομπών του Απόστολου στον Off Radio (κάθε Τρίτη και Πέμπτη θυμίζω offradio.gr, μεσάνυχτα νταν!) και γενικά αναπτύχθηκε μία παντελώς άδολη κινητικότητα γύρω από τη μουσική, με άξονα και αντικείμενο αυτή, μακριά από σαχλαμάρες του δήθεν εναλλακτικού lifestyle, χωρίς κραυγές και χωρίς πολλά πολλά περιττά.
- To Σάββατο το βράδυ θα ήθελα πάρα πολύ να βρίσκομαι μαζί με τον Απόστολο στην κονσόλα του Τρυποκάρυδου, αλλά τελικά με κρατάνε πολλά περισσότερα πράγματα στην Αθήνα, από όσα υπολόγιζα.
- Θα είμαστε όμως την αμέσως επόμενη ημέρα στο Tiki Bar, στην Αθήνα, καθότι εμφανίζονται για πρώτη φορά εντός ορίων πρωτευούσης οι Θεσσαλονικείς Minor Mine, οι οποίοι κατά την προσωπική μου γνώμη και αν τυχόν δεν ακούτε black metal (εκεί έχει πέσει πολύ συναγωνισμός φέτος για αυτό το λέω), κυκλοφόρησαν φέτος και μάλιστα ως self released, ένα από τα δύο-τρία καλύτερα ελληνικά άλμπουμ του 2010. Περισσότερα από όσα χρειάζεστε να μάθετε για το Where They Go μπορείτε να βρείτε εδώ.
- Αυτό που μένει μόνο να συμπληρωθεί είναι ότι αρκετούς πλέον μήνες μετά την κυκλοφορία του δίσκου, οι Minor Mine ΔΕΝ έχουν προωθηθεί ηλιθιωδώς από κανέναν που αποφάσισε να τους αποθεώσει χωρίς να έχει μπει στον κόπο να ακούσει το άλμπουμ τους, δεν έκαναν φωτογραφήσεις για να γεμίσουν σελίδες δίπλα σε πληρωμένες καταχωρήσεις εστιατορίων κλπ. Όσοι όμως έτυχε να ασχοληθούν ουσιαστικά με το δίσκο τους και κυρίως όσοι τους έχουν πετύχει ζωντανά είτε κατά μόνας, είτε σε ένα από τα πολλά και καλά support που έχουν κάνει εκεί στο Βορρά, γνωρίζουν ότι την Κυριακή το βράδυ είτε θα είμαστε 200, είτε 20 άτομα, θα είμαστε μάρτυρες μιας μπάντας που συνδυάζει το ύποπτο πάθος με την εξοντωτική απόδοση σε δυσθεώρητα μεγέθη για εγχώριο σχήμα. Θυμηθείτε πόσα χρόνια χρειάστηκαν μέχρι να κάνουν μια πρώτη καλή συναυλία οι Raining Pleasure...
- Με αφορμή την περίπτωση της Inner Ear, αλλά και την κυκλοφορία του άλμπουμ των Minor Mine με ίδια μέσα και έξοδα και λαμβανομένου υπόψη ότι το Where They Go ηχογραφήθηκε κανονικά (αν και παρά τω νόμω της αγοράς) σε studio με τις σχετικές ανέσεις και δυνατότητες που αυτό παρέχει (καθότι το συγκρότημα περιλαμβάνει και ηχολήπτη- ποντικό των studios στις τάξεις του!), να σημειώσω τα εξής: διαβάζω εδώ κι εκεί και αναφέρομαι κυρίως σε εκπροσώπους της ανεξάρτητης σκηνής, διθυράμβους και πανηγυρικούς για το τέλος της δισκογραφίας και τον θάνατο των δισκογραφικών. Πριν από αρκετούς μήνες στο περιοδικό Word φιλοξενήθηκε ένα άρθρο που έκανε λόγο για μεγάλα studio στο εξωτερικό που κλείνουν το ένα μετά το άλλο εξαιτίας κύρια του γεγονότος αυτού. Χωρίς δισκογραφικές και κεφάλαια, ελάχιστα συγκροτήματα ή καλλιτέχνες θα επιλέγουν πλέον τα παραδοσιακά studio για να ηχογραφήσουν, παρότι οι τιμές έχουν ήδη πέσει θεαματικά, βοηθούσης και της τεχνολογίας σε αυτό. Η εξέλιξη αυτή κάθε άλλο παρά αμελητέες συνέπειες έχει στη μουσική που ακούμε.
- Αν φτιάξεις δύο πανομοιότυπα studio με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και βάλεις ένα συγκρότημα να ηχογραφήσει δύο φορές τα ίδια τραγούδια, αλλά με διαφορετικό κάθε φορά ηχολήπτη, παραγωγό και άρα άποψη επί του ήχου, έστω και με τις ίδιες οδηγίες και εντολές είναι απόλυτα απίθανο να έχεις πανομοιότυπο ήχο στις δύο περιπτώσεις. Αν χώσεις εκατό φορές μια ηχογράφηση μέσα στο ίδιο Pro Tools όσο και αν πειράξεις εντολές και ρυθμίσεις είναι μάλλον απίθανο να έχεις θεαματικά διαφοροποιημένα αποτελέσματα από την πρώτη ως την εκατοστή φορά. Και αυτό το ακούμε παντώ γύρω μας, καθώς το extreme metal δεν ξεχωρίζει από την girl pop και οι μοναχικοί τροβαδούροι ακούγονται περίεργα συγγενείς με τις γαλανομάτες boy bands.
- Συνεπώς καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που θα ενδιαφέρονται για τη μουσική και θα ασχολούνται με αυτήν σε κάθε επίπεδο από την παραγωγή μέχρι την πρόωθηση, θα είναι πάντοτε απαραίτητοι. Μπορεί η βιομηχανία να δείχνει ότι καταρρέει, αλλά όπως σε κάθε παραγωγικό τομέα το πιθανότερο είναι ότι θα βρει τρόπους να αναδιοργανωθεί, έστω και με απώλειες. Οπότε ας μη βιαζόμαστε για πρόωρα συμπεράσματα περί του αντιθέτου και αφορισμούς περί μιας εποχής που τέλειωσε, αν δεν τη δούμε πρώτα πραγματικά να αποχωρεί.
- Δύο από τους πιο ζόρικους Αμερικάνους ρόκερ της τελευταίας 20ετίας καταφθάνουν το Σ/Κ. Ο υπέρ cool και αιώνιο sexy είδωλο (ask the girls!) Scott Mc Cloud, στον παράλληλο δρόμο των Girl Against Boys, την Παρασκευή το βράδυ στο ΑΝ μαζί με τους Paramount Styles και την επόμενη μέρα ο ιδιότυπα θρησκόληπτος David Eugene Edwards στη σκηνή του Gagarin 205, θα παλέψει και πάλι εκτός από τους Δαίμονες του και με όσους επιμένουν να μην ξεχνάνε τις οργισμένες ημέρες των Sixteen Horsepower εις βάρος των όχι λιγότερο σημαντικών έργων και ημερών των Wovenhand, με τους οποίους ασφαλώς μας έρχεται και πάλι.
- Αν τα προσθέσεις όλα μαζί βγάζεις ένα πολύ δυνατό rockn roll τρίημερο. Χωρίς μεγάλες υποσχέσεις, αλλά αν το σκεφτείς καλά με σίγουρο αποτέλεσμα.
Radio Partizani #49
26 Νοεμβρίου 2010- Να ξεκαθαρίσω καταρχήν ότι με το Θεοδόση το Μίχο είμαστε οι κύριοι υπεύθυνοι για το τεχνικό πρόβλημα στο e-tetRadio, που εξαφάνισε ως δια μαγείας όλα τα κείμενα του τελευταίου μήνα από την βάση δεδομένων του site (σ.σ.: να θυμηθώ να στείλω τα κείμενα μου). Αναλαμβάνουμε πλήρως την ευθύνη, κατά τα ήθη των ημερών, αλλά δεν αντέχαμε να μας βρίσκει η μία κακοτυχία μετά την άλλη στη Βαρκελώνη και ο Κανελλόπουλος να το παίζει άνετος και χαμογελαστός. Με υπόγειες κινήσεις και ραδιουργίες δημιουργήθηκε ντόμινο κρασαρίσματος διάφορων server ανά τον πλανήτη με αποτέλεσμα Μαχαιρίτσας, Lifo κλπ δυνάμεις να είναι πλέον διαδικτυακά καθαροί. Βγάλαμε τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας δηλαδή, αλλά δεν το είχαμε σκεφτεί έτσι.- Τέλος πάντων, στην ημερησία διάταξη τώρα, καθώς με τα περί Βαρκελώνης μάλλον θα χρειαστεί να επανέλθουμε, διότι ο Κανελλόπουλος το πήρε προσωπικά να υπερασπίζεται ες αεί την τιμή των καθιερωμένων ροκ αξιών.
- Το Βόρειο Τμήμα των Αναγνωστών καλείται να παραβρεθεί το δίχως άλλο το Σάββατο το βράδυ στο μπαρ Τρυποκάρυδος, στο στενάκι της Λώρη Μαργαρίτη στη Θεσσαλονίκη. Ο Απόστολος Πατριάρχης Βαρνάς γιορτάζει με ολάκερο το ποιμνίο τα πέντε χρόνια του δικτύου S.Y.M.N., όπως ακριβώς αρμόζει στην περίσταση, με ένα πάρτι, αφιέρωμα, showcase, πείτε το όπως θέλετε... στην πιο δραστήρια ελληνική ανεξάρτητη εταιρεία των τελευταίων ετών, την εκ Πατρών Inner Ear ασφαλώς. Μουσική δια χειρός Πατριάρχη, μπόλικο υλικό της Inner Ear για να μοιραστεί στους πιστούς, αλλά και τα εκλεκτά μέλη της ανεξάρτητης σκηνής της πόλης, που πάντα βρίσκονται δίπλα στον Απόστολο, καθότι ομοίως και αυτός είναι πάντα και πριν από όλους τους υπόλοιπους δίπλα τους. - Τον Απόστολο τον γνωρίσαμε πριν από πέντε χρόνια. Είχε σχετικά πρόσφατα επιστρέψει από τη Γερμανία και σχεδόν σοκαριστήκαμε όταν μάθαμε ότι είναι αυτός που υπέγραφε τη στήλη Propaganda σε κάτι ξεθωριασμένα Ποπ Ροκ της δεκαετίας του 80, που αγοράζουμε μανιωδώς από τα μεταχειρισμένα. Ανταπόκριση από την Κολωνία, εμμονή στην φουτουριστική πλευρά του New Wave και θρυλικές φωτογραφίες του Απόστολου με φυλαριστά δερμάτινα στο πλευρό των ίδιων των Propaganda! Κάπου μέσα σε όλα αυτά το πρώτο γράμμα του Μάρκου Φράγκου στο Ποπ Ροκ να απευθύνεται στην εν λόγω στήλη. Πρόσφατα μας έλεγε ότι είδε τους Killing Joke στην πρώτη τους περιοδεία με εισιτήριο γύρω στα 4 γερμανικά μάρκα και μας έβαλε σε σκέψεις για την επερχόμενη πτώση του ευρώ και το κατά πόσο θα πρέπει να μας θλίβει.
- Πριν ξεσπάσει το κακό του My Space και καταποντιστούμε από μουσική που εφτανε από παντού, ο Απόστολος ορθά αντιλήφθηκε ότι στο διαδίκτυο αναπτύσσεται ένα ξέφραγο χάος καινούργιας μουσικής από το οποίο καλό θα είναι να επιλέγονται με διάφορους εντός και εκτός διαδικτύου- τρόπους αυτοί που πραγματικά αξίζουν, ακριβώς για να μη χαθούν στο χάος. Υπό τον γενικό τίτλο Support Young Musicians Network (aka S.Y.M.N.) τα τελευταία χρόνια ακούστηκαν και προβλήθηκαν δεκάδες νέα σχήματα εγχώρια και μη, τυπώθηκαν δύο σχετικές συλλογές σε CD που κυκλοφόρησαν με το περιοδικό Sonik, πέρασαν αργότερα στο airplay των εκπομπών του Απόστολου στον Off Radio (κάθε Τρίτη και Πέμπτη θυμίζω offradio.gr, μεσάνυχτα νταν!) και γενικά αναπτύχθηκε μία παντελώς άδολη κινητικότητα γύρω από τη μουσική, με άξονα και αντικείμενο αυτή, μακριά από σαχλαμάρες του δήθεν εναλλακτικού lifestyle, χωρίς κραυγές και χωρίς πολλά πολλά περιττά. - To Σάββατο το βράδυ θα ήθελα πάρα πολύ να βρίσκομαι μαζί με τον Απόστολο στην κονσόλα του Τρυποκάρυδου, αλλά τελικά με κρατάνε πολλά περισσότερα πράγματα στην Αθήνα, από όσα υπολόγιζα.
- Θα είμαστε όμως την αμέσως επόμενη ημέρα στο Tiki Bar, στην Αθήνα, καθότι εμφανίζονται για πρώτη φορά εντός ορίων πρωτευούσης οι Θεσσαλονικείς Minor Mine, οι οποίοι κατά την προσωπική μου γνώμη και αν τυχόν δεν ακούτε black metal (εκεί έχει πέσει πολύ συναγωνισμός φέτος για αυτό το λέω), κυκλοφόρησαν φέτος και μάλιστα ως self released, ένα από τα δύο-τρία καλύτερα ελληνικά άλμπουμ του 2010. Περισσότερα από όσα χρειάζεστε να μάθετε για το Where They Go μπορείτε να βρείτε εδώ.
- Αυτό που μένει μόνο να συμπληρωθεί είναι ότι αρκετούς πλέον μήνες μετά την κυκλοφορία του δίσκου, οι Minor Mine ΔΕΝ έχουν προωθηθεί ηλιθιωδώς από κανέναν που αποφάσισε να τους αποθεώσει χωρίς να έχει μπει στον κόπο να ακούσει το άλμπουμ τους, δεν έκαναν φωτογραφήσεις για να γεμίσουν σελίδες δίπλα σε πληρωμένες καταχωρήσεις εστιατορίων κλπ. Όσοι όμως έτυχε να ασχοληθούν ουσιαστικά με το δίσκο τους και κυρίως όσοι τους έχουν πετύχει ζωντανά είτε κατά μόνας, είτε σε ένα από τα πολλά και καλά support που έχουν κάνει εκεί στο Βορρά, γνωρίζουν ότι την Κυριακή το βράδυ είτε θα είμαστε 200, είτε 20 άτομα, θα είμαστε μάρτυρες μιας μπάντας που συνδυάζει το ύποπτο πάθος με την εξοντωτική απόδοση σε δυσθεώρητα μεγέθη για εγχώριο σχήμα. Θυμηθείτε πόσα χρόνια χρειάστηκαν μέχρι να κάνουν μια πρώτη καλή συναυλία οι Raining Pleasure...
- Με αφορμή την περίπτωση της Inner Ear, αλλά και την κυκλοφορία του άλμπουμ των Minor Mine με ίδια μέσα και έξοδα και λαμβανομένου υπόψη ότι το Where They Go ηχογραφήθηκε κανονικά (αν και παρά τω νόμω της αγοράς) σε studio με τις σχετικές ανέσεις και δυνατότητες που αυτό παρέχει (καθότι το συγκρότημα περιλαμβάνει και ηχολήπτη- ποντικό των studios στις τάξεις του!), να σημειώσω τα εξής: διαβάζω εδώ κι εκεί και αναφέρομαι κυρίως σε εκπροσώπους της ανεξάρτητης σκηνής, διθυράμβους και πανηγυρικούς για το τέλος της δισκογραφίας και τον θάνατο των δισκογραφικών. Πριν από αρκετούς μήνες στο περιοδικό Word φιλοξενήθηκε ένα άρθρο που έκανε λόγο για μεγάλα studio στο εξωτερικό που κλείνουν το ένα μετά το άλλο εξαιτίας κύρια του γεγονότος αυτού. Χωρίς δισκογραφικές και κεφάλαια, ελάχιστα συγκροτήματα ή καλλιτέχνες θα επιλέγουν πλέον τα παραδοσιακά studio για να ηχογραφήσουν, παρότι οι τιμές έχουν ήδη πέσει θεαματικά, βοηθούσης και της τεχνολογίας σε αυτό. Η εξέλιξη αυτή κάθε άλλο παρά αμελητέες συνέπειες έχει στη μουσική που ακούμε. - Αν φτιάξεις δύο πανομοιότυπα studio με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και βάλεις ένα συγκρότημα να ηχογραφήσει δύο φορές τα ίδια τραγούδια, αλλά με διαφορετικό κάθε φορά ηχολήπτη, παραγωγό και άρα άποψη επί του ήχου, έστω και με τις ίδιες οδηγίες και εντολές είναι απόλυτα απίθανο να έχεις πανομοιότυπο ήχο στις δύο περιπτώσεις. Αν χώσεις εκατό φορές μια ηχογράφηση μέσα στο ίδιο Pro Tools όσο και αν πειράξεις εντολές και ρυθμίσεις είναι μάλλον απίθανο να έχεις θεαματικά διαφοροποιημένα αποτελέσματα από την πρώτη ως την εκατοστή φορά. Και αυτό το ακούμε παντώ γύρω μας, καθώς το extreme metal δεν ξεχωρίζει από την girl pop και οι μοναχικοί τροβαδούροι ακούγονται περίεργα συγγενείς με τις γαλανομάτες boy bands.
- Συνεπώς καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που θα ενδιαφέρονται για τη μουσική και θα ασχολούνται με αυτήν σε κάθε επίπεδο από την παραγωγή μέχρι την πρόωθηση, θα είναι πάντοτε απαραίτητοι. Μπορεί η βιομηχανία να δείχνει ότι καταρρέει, αλλά όπως σε κάθε παραγωγικό τομέα το πιθανότερο είναι ότι θα βρει τρόπους να αναδιοργανωθεί, έστω και με απώλειες. Οπότε ας μη βιαζόμαστε για πρόωρα συμπεράσματα περί του αντιθέτου και αφορισμούς περί μιας εποχής που τέλειωσε, αν δεν τη δούμε πρώτα πραγματικά να αποχωρεί.
- Δύο από τους πιο ζόρικους Αμερικάνους ρόκερ της τελευταίας 20ετίας καταφθάνουν το Σ/Κ. Ο υπέρ cool και αιώνιο sexy είδωλο (ask the girls!) Scott Mc Cloud, στον παράλληλο δρόμο των Girl Against Boys, την Παρασκευή το βράδυ στο ΑΝ μαζί με τους Paramount Styles και την επόμενη μέρα ο ιδιότυπα θρησκόληπτος David Eugene Edwards στη σκηνή του Gagarin 205, θα παλέψει και πάλι εκτός από τους Δαίμονες του και με όσους επιμένουν να μην ξεχνάνε τις οργισμένες ημέρες των Sixteen Horsepower εις βάρος των όχι λιγότερο σημαντικών έργων και ημερών των Wovenhand, με τους οποίους ασφαλώς μας έρχεται και πάλι. - Αν τα προσθέσεις όλα μαζί βγάζεις ένα πολύ δυνατό rockn roll τρίημερο. Χωρίς μεγάλες υποσχέσεις, αλλά αν το σκεφτείς καλά με σίγουρο αποτέλεσμα.
